Proste, najbardziej charakterystyczne dla danego regionu przepisy dają możliwość łatwego i szybkiego porównania smaków, kolorów i zapachów potraw. Jest wśród nich receptura na słynną we Francji tradycyjną zupę z kaszanką, tunezyjską kurę w mleku kokosowym, chorwackie fuži z wieprzowiną, bułgarską czorbę klasztorną z bobem czy grecki gulasz z ośmiornicy.
Nie brakuje też opisów zwyczajów kulinarnych poszczególnych regionów i wielu związanych z nimi ciekawostek. Hiszpańska Andaluzja na przykład znana jest z nietypowych potraw mięsnych, takich jak nerki wołowe w sherry czy ogon byka w zupie z czerwonym winem, co ma zapewne związek z wywodzącą się stąd korridą. Tancerze flamenco z kolei preferują owoce – persymony, awokado, guawy, papaje. Największą sławą cieszą się słodkie pomarańcze z Kordoby (tu niespodzianka: wertując strony pięknie ilustrowanego przewodnika, uwalniamy zapach andaluzyjskich pomarańczy. Wystarczy potrzeć nadgarstkiem strony oznaczone „pomarańczką”, by poczuć świeżą woń). O subtelnych lub znacznych różnicach w przedstawionych w książce kuchniach najlepiej świadczy jednak zupa z ryby. Jest tu na nią wiele recept, bo w każdym regionie przyrządza się ją zupełnie inaczej.
Smak podróży. Aromatyczny przewodnik kulinarny po 10 krajach
Pascal, Warszawa 2007
