Potrawy z rodowodem

Wiele nazw upamiętnia samych autorów potraw‚ niekoniecznie zawodowych kucharzy‚ ale po prostu smakoszy. Aleksander Dumas gotował dla przyjemności, a lord Sandwich obżerał się w czasie gry w karty i wynalazł podstawę dzisiejszego fast foodu. Barbara I. Kaniewska serwuje menu z nazwiskami na talerzu. Za tydzień część druga niezapomnianych dań.

[srodtytul]Boeuf - Stroganoff[/srodtytul]

Niezwykle popularne danie w lepszych restauracjach w czasach PRL. To potrawka z polędwicy wołowej z cebulą‚ białym winem i śmietaną. Powstało wiele jej wersji‚ a do tej najbardziej znanej u nas dodaje się pieczarki‚ musztardę i sok z cytryny. Ma nieprawidłowo pisaną nazwę Strogonow. Stroganoff to nazwisko starej rosyjskiej rodziny bogatych kupców i mecenasów sztuki z Petersburga. Autorem tej potrawy był podobno Marc-Antoine Careme‚ nadworny kucharz cara Aleksandra I‚ angielskiego króla Jerzego IV‚ barona Rotshilda i Maurice’a de Talleyranda. Mówi się o nim‚ że był kucharzem królów i królem kucharzy.

[srodtytul]Babka - Savarin[/srodtytul]

Drożdżowa‚ mocno nasączona syropem‚ wypełniona kremem jest dziełem dwóch braci Julien‚ sławnych paryskich cukierników‚ którym recepturę syropu podał sam Brillant Savarin‚ niezwykły smakosz i znawca kuchni.

[srodtytul]Sałatka - Waldorf Astoria[/srodtytul]

Związana jest ze słynnym nowojorskim hotelem Waldorf Astoria. Jej twórcą był w 1896 r. ówczesny maitre d’hotel Oskar Tschirky. Pierwotnie składała się tylko z selera‚ jabłka i majonezu‚ później dodano do niej orzechy włoskie. Podawana jest na liściach zielonej sałaty.

[srodtytul]Kanapka - John Sandwich[/srodtytul]

Sandwicha zawdzięczamy angielskiemu dyplomacie i hazardziście Johnemu Sandwichowi. Gdy lord grał kiedyś w karty, przez 20 godzin nie wstając od stolika, aby zaspokoić głód, kazał przynieść sobie dwie pajdy chleba i włożył między nie kawałek pieczonej wołowiny. Przekąska okazała się smaczna i praktyczna: nie brudziła rąk, a więc i kart.

[srodtytul]Deser lodowy - Melba[/srodtytul]

Ten słynny deser stworzył „cesarz kucharzy” August Escoffier, kiedy w 1892 r. w hotelu Savoy w Londynie gościła śpiewaczka austriacka Helena Porter Mitchell‚ o pseudonimie Melba. Zachwycona zimnym deserem z brzoskwiniami‚ waniliowymi lodami‚ zwieńczonymi chmurką z waty cukrowej i malinowym musem zamawiała go na wszystkich swoich londyńskich przyjęciach.

[srodtytul]Naleśniki - Suzette[/srodtytul]

Płonące naleśniki z pomarańczami lub mandarynkami i likierem pomarańczowym. O ich powstaniu krążą różne legendy. Jedni twierdzą‚ że były przygotowane dla wybranki serca Edwarda VII, przyszłego króla Anglii. Inni‚ że dla młodej piosenkarki śpiewającej w paryskiej restauracyjce Saint Germain przyrządził je po raz pierwszy zakochany w niej tamtejszy kucharz.

[srodtytul]Sałata a la Dumas - Aleksaner Dumas[/srodtytul]

Francuski pisarz był wielkim smakoszem i doskonałym kucharzem. Przepis na sos do sałaty‚ którą lubił ogromnie‚ umieścił w swoim „Wielkim słowniku kuchni”. To majonez z oliwy utartej z jajkiem na twardo z dodatkiem trybulki‚ tymianku‚ korniszonów.

[srodtytul]Sos - Beszamel [/srodtytul]

Przyjął nazwę od nazwiska markiza de Nointel Louisa de Bechamel. To jeden z klasycznych sosów z jasnej zasmażki na maśle‚ mleka lub śmietanki i kwiatu lub gałki muszkatołowej.

[srodtytul]Polędwica - Chateaubriand[/srodtytul]

To podwójny befsztyk ze środkowej polędwicy wołowej‚ lekko różowy w środku, smażony na ruszcie, podawany z sosem berneńskim (z cebulki szalotki, octu winnego i świeżych ziół). Użyczył mu swego nazwiska Francois-René, wicehrabia de Chateaubriand, romantyczny pisarz i polityk.

[srodtytul]Pizza - Margherita[/srodtytul]

Najbardziej popularna pizza przygotowana została przez Rafaela Eposito w 1889 r. ku czci Małgorzaty Sabaudzkiej‚ żony króla Włoch, Umberta I. Czerwone pomidory‚ biała mozarella i zielona bazylia miały symbolizować barwy włoskiej flagi narodowej.

[srodtytul]Gruszki - Piękna Helena[/srodtytul]