INAO – Institute National des Appellations d’Origines (Państwowy Instytut Kontroli Pochodzenia), zwany aniołem stróżem win, powstał we Francji w 1935 roku i stał się wzorcem, choć nie zwierzchnikiem, podobnych instytutów w innych krajach. Zadanie INAO i pokrewnych instytutów polega na dbaniu o jakość win. Kontroluje on wszystkie stadia produkcji, począwszy od sadzenia krzewów przez ich przycinanie, winobranie, winifikację aż do stadium butelkowania. Ramiona INAO sięgają za granicę, o czym przekonali się między innymi producenci Spanish Champagne i Sovietskoje Szampanskoje (teraz pijemy Igristoje).
[wyimek]Chleb i wino to powód do świętowania[/wyimek]
AOC – Appellation d’Origine Controlee (pochodzenie kontrolowane, rodowód kontrolowany). W 1936 roku INAO ustalił kryteria, jakim muszą odpowiadać wina, by uzyskać znak AOC: ściśle określone terytorium i wydajność z hektara oraz liczba krzewów na hektar, stosowanie wyłącznie wskazanych odmian winogron i zabiegów agrotechnicznych (sposobu przycinania pędów), określona zawartość alkoholu i sposób winifikacji. Wina ze znakiem AOC pochodzą z winnic co najmniej trzyletnich.
VDQS – Vin Delimite de Qualite Superieure – wino wysokiej jakości z ograniczonego terytorium. Może ono pochodzić i z reguły pochodzi z tego samego terytorium co wino AOC, ale podlega mniej rygorystycznym kryteriom. Podstawowe zasady są takie same, ich stosowanie nie jest jednak tak ściśle przestrzegane. Tę kategorię wprowadzono w 1949 roku z myślą o respektowaniu regionalnych, miejscowych zwyczajów winiarskich uświęconych wielowiekową tradycją.
VDP – Vin de Pays – wino regionalne, miejscowe, kategoria istniejąca od 1968 roku. W Polsce winnice powstają ostatnio jak grzyby po deszczu, jest ich już ponad 400 hektarów w wielu regionach. Wszystko wskazuje, że wino to wkrótce trafi do sieci handlowej, a wówczas będzie sprzedawane właśnie jako wino regionalne, na przykład VDP zielonogórskie, VDP jasielskie itp.
