Audiobranding, czyli melodie dla firm

W lipcu odbyła się premiera „Rattle That Lock", pierwszego singla z nowej płyty gitarzysty Pink Floyd Davida Gilmoura. Każdy, kto podróżował po Francji koleją lub odwiedził jeden z francuskich dworców, słuchając tej piosenki, mógł przeżyć déja vu. Takie wrażenie wywołują pierwsze takty „Rattle That Lock".

– Na stacji w Aix-en-Provence usłyszałem sygnał towarzyszący zapowiedziom pociągów – wyjaśniał David Gilmour. – Bardzo mi się spodobał i nagrałem go na iPhonie. Stał się punktem wyjścia do skomponowania „Rattle That Lock".

Pierwszy na świecie

Ten dżingiel dla kolei skomponował Michael Boumendil. Francuz fotografuje się z gitarą akustyczną, ale nie jest liderem żadnego zespołu, przedstawia się jako „sound designer", czyli projektant dźwięków. Nie tworzy dla muzyków, lecz dla koncernów, które chcą być rozpoznawane poprzez logo, slogany reklamowe i sygnały dźwiękowe.

To Boumendil jest pionierem zjawiska określanego jako identyfikacja muzyczna. Od początku chciał połączyć muzykę ze strategiami komunikacyjnymi. Zajmował się tym na studiach, potem założył pierwszą na świecie agencję identyfikacji muzycznej. Tworzył ją dla takich koncernów jak Chanel, France Telecom, Michelin, PSA Peugeot Citroën, SNCF, Société Générale, Samsung.

Główna zasada mówi, że firma, by rosnąć i się rozwijać, potrzebuje poważnie brzmiącego i emocjonalnego głosu. – Dźwięk jest bardzo komunikatywnym i wpływowym językiem – powiedział Boumendil podczas Audio Branding Congress w Rosji.

Moda na muzyczne identyfikacje jest coraz większa. Najsłynniejsza jest melodyjka Nokii zaczerpnięta z kompozycji „Gran Valse" Hiszpana Francisca Tarregi z początku XX wieku. Dyrektorzy fińskiego koncernu wybrali ją w 1993 r. Obecnie identyfikacje muzyczne zamawiają także miasta, m.in. Amsterdam. Identyfikacje muzyczne posiadają również wszystkie stacje radiowe i telewizyjne.

Alex Moulton z agencji Expansion Team jest kompozytorem dżingla dla CNN International. – Jako jedna z pierwszych telewizji postanowiła ona odświeżyć dźwiękową wizytówkę programu newsowego – powiedział. – Wymagało to od nas prześledzenia historii muzycznych opraw wiadomości. Musieliśmy wziąć pod uwagę, że zmienił się sposób prezentowania informacji, one same i zasięg programów.

Tenisowa wizytówka

Identyfikację French Open też stworzył Boumendil. Francuski związek tenisowy postawił przed nim zadanie, by przełożyć na dźwięki legendę turnieju Rolanda-Garrosa i towarzyszącą mu statuetkę. Powodem zamówienia była również widownia paryskiego turnieju, rzecz jasna, międzynarodowa. Kompozytor postanowił wyeksponować emocje towarzyszące meczom i zainspirował się tangiem.

Wyjątkowość paryskiego projektu polega na tym, że główny motyw został przetworzony w 50 wersjach. Każda z nich towarzyszy innej sytuacji – wyjściu zawodników na kort, prezentacji czy wręczeniu statuetki. Na paryskim turnieju identyfikacja muzyczna początkowo była traktowana jak nowinka. Pod koniec entuzjazmu nie krył nawet ówczesny zwycięzca turnieju, Rafael Nadal.

Inny potentat, Hugo Boss – tak jak paryski turniej – zzróżnicował muzyczną identyfikację z myślą o wielu markach i kolekcjach. Wyjątkową ofertę otrzymał z kolei wiedeński Prater, który zadbał, by promować się razem z Wiedniem, tak jednak, by uwypuklić emocje towarzyszące zabawie w lunaparku.

Agencja Boumendila została też poproszona o dźwiękową kampanię dla Królewskich Linii Maroka. Kompozytorzy mieli za zadanie wyrazić pięć głównych haseł, którymi są: Maroko, majestat, magia, macierzyństwo i modernizacyjne podejście do życia.