Generał Franciszek Kamiński

Tekst z archiwum "Rzeczpospolitej"

Urodził się 20 września 1902 r. w Mikułowicach (Kielecczyzna) w rodzinie chłopskiej. Podczas studiów matematycznych na Uniwersytecie Warszawskim w latach dwudziestych był kierownikiem Sekretariatu Naczelnego PSL "Wyzwolenie". W 1933 roku stanął na czele Mazowieckiego Związku Młodzieży Wiejskiej. Blisko współpracował z Maciejem Ratajem, ówczesnym prezesem Stronnictwa Ludowego.

Był też wojskowym. Ukończył z pierwszą lokatą szkołę podchorążych w Nisku w randze podporucznika.

W pierwszych tygodniach niemieckiej okupacji przystąpił do współtworzenia podziemnych struktur Stronnictwa Ludowego "Roch". W listopadzie 1939 roku podjął się tworzenia chłopskiego ruchu oporu na Kielecczyznie.

W połowie sierpnia 1940 zaproponował utworzenie Straży Chłopskiej, a w listopadzie tegoż roku stanął na jej czele. Działał wówczas pod konspiracyjnym pseudonimem Zenon Trawiński. Założona przez Kamińskiego organizacja, później znana pod nazwą Bataliony Chłopskie, liczyła ponad 157 tys. partyzantów.

W 1942 roku, gdy hitlerowcy przystąpili do pacyfikacji Zamojszczyzny, Kamiński kierował obroną tych ziem. Zwycięski przebieg bitew pod Wojdą, Różą i Zaborecznem doprowadził do zahamowania akcji wysiedleńczej na Zamojszczyźnie.

Po wojnie działał w PSL, był bliskim współpracownikiem Stanisława Mikołajczyka. Wszedł do Krajowej Rady Narodowej, a następnie został posłem na Sejm Ustawodawczy. W 1950 roku aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa i skazany przez sąd wojskowy na 12 lat więzienia. Po wyjściu z więzienia poświęcił się pracy w spółdzielczości, pracował w Samopomocy Chłopskiej.

W 1989 r. Kamiński reaktywował Polskie Stronnictwo Ludowe tzw. Wilanowskie i został jego prezesem. Zaangażował się w tworzenie wspólnej organizacji ludowców - "wielkiego PSL". Doprowadził do połączenia dwóch odłamów PSL - "Wilanowskiego" i "Odrodzenia". Na Kongresie Jedności 5 maja 1990 r. wybrany na honorowego prezesa PSL.

Awansował w hierarchii wojskowej. W 1980 roku wraz z grupą oficerów Armii Krajowej nominowany do stopnia generała brygady, a w 1993 r. - generała dywizji. Do końca utrzymywał kontakty z kombatantami BCh - był prezesem Ogólnopolskiego Związku Żołnierzy Batalionów Chłopskich i przewodniczącym Społecznego Komitetu Budowy Pomnika BCh.

Wielokrotnie odznaczony - m.in. Krzyżem Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami i Krzyżem Grunwaldu. 3 maja 1996 r. prezydent Aleksander Kwaśniewski udekorował gen. Kamińskiego Orderem Orła Białego. Kamiński miał dwoje dzieci - córkę Zofię, lekarkę i syna Jerzego, informatyka.

Wspominali generała po jego śmierci:

Janusz Gmitruk,