Manewry przed wojną

Kończąca się kampania dobrze pokazuje, w jakim stanie znajduje się polska scena polityczna na rok przed kluczowym rozdaniem – wyborami parlamentarnymi, które zdecydują o dalszych losach obecnych liderów. Scena polityczna komponuje się na nowo, a wpływa na to głównie wyjazd do Brukseli Donalda Tuska, konflikty wewnętrzne w PiS oraz zmiany na lewicy będące konsekwencją upadku Twojego Ruchu. Wynik wyborów samorządowych pokaże aktualny układ sił. Bo to ostatni test przed prawdziwą wojną o władzę.

PO: za Kopacz robi się tłoczno

Dla Platformy kończąca się kampania jest budowaniem partii na nowo, po emigracji Tuska, który dominował nad PO przez ponad dekadę. Wybory to pierwszy sprawdzian dla nowej szefowej PO Ewy Kopacz, która objęła funkcję nie wskazana przez partię, tylko decyzją Tuska. Wygrywając wybory, Kopacz umocni pozycję i kupi sobie partyjny spokój do wyborów parlamentarnych. Przegrana przybliży widmo jej odsunięcia.

Sztab PO prezentuje Ewę Kopacz w dość przewidywalny, ale skuteczny sposób. Troskliwa lekarka, przykładna córka, matka i babcia, która chce zakończyć polityczne awantury. Jednym słowem – głos polskiej zdrowej prowincji na zepsutych politycznych salonach.

Jednocześnie kampania pokazała, że na razie jej pozycji nie kwestionuje żadna frakcja ani żaden znaczący polityk PO – czekają na wynik wyborów samorządowych i parlamentarnych. Nie znaczy to jednak, że w partii zapanował błogostan. Ostre wojny ruszyły na dalszych miejscach w partyjnej hierarchii. Przykładem tego opisywane w „Rzeczpospolitej" starcie obecnego i byłego szefa MSZ – Grzegorza Schetyny i Radosława Sikorskiego.

Ambicje rozsadzają także Jacka Rostowskiego, pominiętego ostatnio  we wszystkich  awansach. Rostowski próbuje zagospodarować konserwatywnych posłów PO, nieco osieroconych po odejściu Jarosława Gowina. To on zorganizował nieformalną koalicję, która zablokowała przyjęcie przez Sejm konwencji o zapobieganiu przemocy wobec kobiet, krytykowanej w środowiskach prawicowych. Chciał w ten sposób odegrać się na Ewie Kopacz, zwolenniczce konwencji, która odmówiła mu posady ministra, szefa doradców premiera.

Najbardziej zachowawczo zachowuje się tzw. spółdzielnia Cezarego Grabarczyka. Na razie nie angażuje się w wewnętrzne konflikty, zajęta promowaniem swoich ludzi w wyborach samorządowych. Ale jednocześnie stara się wciągać do kręgu swych wpływów część nowych ministrów spoza politycznego światka, jak szefowa resortu infrastruktury Maria Wasiak.

Wszystkie te rozgrywki na linii Schetyna–Sikorski–Rostowski–Grabarczyk to tak naprawdę przygotowanie się do nowego rozdania, jeśli za rok w wyborach Kopacz powinie się noga.

PiS: Kaczyński kontra Bierecki

W PiS od dłuższego czasu dzieje się nie najlepiej, a historia „trzech amigos z Madrytu"  jest tego doskonałą ilustracją. Partia o włos, ale jednak przegrała wybory europejskie, bo nie potrafiła się zaprezentować jako wiarygodna siła w kwestiach polityki zagranicznej, zwłaszcza wobec sytuacji na Ukrainie. Potem, gdy wybuchła afera taśmowa, PiS kompletnie się pogubił. Jedna z najlepszych okazji do osłabienia PO została przez ludzi Kaczyńskiego kompletnie spartaczona. W niejasnych okolicznościach odszedł partyjny skarbnik, a plotka głosi, że z kasy PiS płynęły pieniądze do firm zaprzyjaźnionych z członkami władz.

Owo pogubienie i rozprężenie widać było nawet w minionym tygodniu, gdy PiS z przytupem złożył wniosek o odwołanie marszałka Sejmu Radosława Sikorskiego. Wbrew zapowiedziom Kaczyński nawet nie wystąpił w debacie, a poselskie ławy PiS świeciły pustkami.

Partia ma kilka problemów, w tym dwa poważne. Jeszcze wyraźniej niż w Platformie w PiS toczy się wojna frakcji. Przede wszystkim między stronnikami szefa struktur terenowych Joachima Brudzińskiego a sympatykami senatora Grzegorza Biereckiego. Ten drugi, twórca systemu kas SKOK, milioner i sponsor prawicowych mediów, ma coraz więcej stronników wśród tych, którzy zastanawiają się, co będzie po Kaczyńskim. W tej grupie byli także Hofman, Kamiński i Rogacki, dlatego ich madrycka korrida była dla Kaczyńskiego świetną okazją do przeprowadzenia czystki. Tyle że wciąż w PiS są tacy, którzy promują Biereckiego jako potencjalnego kandydata na prezydenta. Wyborów nie wygra, ale wypromowany w kampanii mógłby spróbować przejąć partię lub doprowadzić w niej do rozłamu.

W dodatku – i to drugi problem – Kaczyński nie może się odnaleźć po wyjeździe Tuska. Ma wyraźny kłopot, jak zdefiniować na nowo swą politykę wobec Platformy.