Bielecki: Sukces Johnsona to wyzwanie dla zjednoczonej Europy

Jak to robił zawsze w życiu, Boris Johnson postawił w tych wyborach wszystko na jedną kartę. I w sposób spektakularny wygrał.

Aktualizacja: 13.12.2019 08:20 Publikacja: 13.12.2019 08:08

Bielecki: Sukces Johnsona to wyzwanie dla zjednoczonej Europy

Foto: AFP

Premier założył, że jeśli podporządkuje Partię Konserwatywną, ugrupowanie potrafiące do tej pory łączyć wiele nurtów, tylko jednemu celowi - wyjściu kraju z Unii - stanie się w oczach wyborców wiarygodny. To przyciągnęło do niego wielu tradycyjnie głosujących na Partię Pracy Brytyjczyków, którzy byli zmęczeni ciągłym hamletyzowaniem w sprawie integracji z Unią lidera laburzystów Jeremy'ego Corbyna. Tym bardziej, że brytyjska opinia publiczna, a wraz z nią i cały świat, miały serdecznie dosyć niekończących się debat w Izbie Gmin o Brexicie, których sens już tylko specjaliści potrafili rozszyfrować.

Mamy więc największe zwycięstwo torysów od Margaret Thatcher. Oznacza przede wszystkim, że 31 stycznia Wielka Brytania opuści Unię. Do tego czasu premier bez trudu zdoła bowiem przeprowadzić ratyfikację w parlamencie porozumienia, które dwa miesiące temu udało mu się wynegocjować z Brukselą. Do końca przyszłego roku będzie jeszcze obowiązywał okres przejściowy, ważny m.in.  dla uregulowania przez Polaków swojego statusu na Wyspach czy dla polskich przedsiębiorstw robiących biznes na Wyspach. 

Jak dalej Johnson będzie chciał ułożyć sobie stosunki z Unią, na razie nie bardzo wiadomo. Jego doradcy mówią, że na tym etapie ważny jest fakt odzyskania po blisko pół wieku udziału w europejskim projekcie “wolności demokratycznego wyboru” i “suwerenności parlamentu”. Już samo to najpewniej da nowemu premierowi dobre dwie kadencje na czele rządu.

Oddalenie ryzyka twardego, bezumownego brexitu jest dobrym punktem wyjścia do ułożenia poprawnych relacji między Londynem i Brukselą, rzecz niezwykle ważna w kontekście bezpieczeństwa. W czasach, gdy stosunki transatlantyckie są napięte a Rosja coraz bardziej agresywna, Europa nie może pozwolić sobie na izolację jednej z dwóch obok Francji potęg zachodniej części naszego kontynentu.

Ale perspektywę utrzymania się długo u władzy zapewnia Johnsonowi nie tylko sukces przeprowadzenia brexitu. Te wybory okazały się spektakularną porażką Corbyna. Pozostawiają Partię Pracy w szoku. Nie bardzo wie, którędy ma teraz iść do przodu. “Trzecią drogę” Tony Blaira, próbę pogodzenia ambicji socjalnych z liberalizmem gospodarczym Margaret Thatcher, skompromitował już 10 lat temu kryzys finansowy. Radykalizm Corbyna, który miał być na to odpowiedzią, poniósł klęskę w ten czwartek. Jednocześnie laburzyści nie potrafili określić się w sprawie integracji, zniechęcając do siebie wielu wyborców. To może okazać się problem, którego nie da się przełamać jeszcze przez wiele lat.

Równie spektakularną porażką zakończył się też eksperyment z radykalizmem Liberalnych-Demokratów. Zapominając, jak bardzo brytyjska tożsamość jest powiązanem z demokratycznym wyborem, nowa liderka partii Jo Swimson zapowiedziała, że w razie zwycięstwa po prostu wycofa w Brukseli podanie o wyjście z Unii, tak, jakby nie było referendum z czerwca 2016 r. To ją w oczach Brytyjczyków skompromitowało.

Dzięki temu wszystkiemu Johson wchodzi do ligi wielkich premierów brytyjskich, tam, gdzie jest Margaret Thatcher i Tony Blair. W skrytości ducha chciałby się zapewne też porównywać z Winstonem Churchillem, którego napisał biografię i który pozostaje jego wzorem. Na to jednak mimo wszystko jeszcze za wcześnie.

Ale z tych wyborów zwycięsko wychodzą nie tylko Torysi. Ogromny sukces odniosła także secesjonistyczna i radykalnie lewicowa Szkocka Partia Narodowa zgarniając 47 z 59 okręgów w tej prowincji, o 12 więcej, niż w poprzednich wyborach. Nie bez racji liderka tego ugrupowania Nicola Sturgeon uważa, że to sygnał, iż Szkoci mają serdecznie dość podporządkowywania się rządowi w Londynie, którego nie wybrali i domagają się w przyszłym roku niepodległościowego referendum. Tego im co prawda Johnson nie przyzna, ale spójność Zjednoczonego Królestwa jest osłabiona, jak nigdy. Tym bardziej, że brexit w wersji Johnsona zostanie przeprowadzony także wbrew unionistom z Irlandii Północnej, którzy słusznie uważają, iż to krok do zjednoczenia Irlandii.

 

Premier założył, że jeśli podporządkuje Partię Konserwatywną, ugrupowanie potrafiące do tej pory łączyć wiele nurtów, tylko jednemu celowi - wyjściu kraju z Unii - stanie się w oczach wyborców wiarygodny. To przyciągnęło do niego wielu tradycyjnie głosujących na Partię Pracy Brytyjczyków, którzy byli zmęczeni ciągłym hamletyzowaniem w sprawie integracji z Unią lidera laburzystów Jeremy'ego Corbyna. Tym bardziej, że brytyjska opinia publiczna, a wraz z nią i cały świat, miały serdecznie dosyć niekończących się debat w Izbie Gmin o Brexicie, których sens już tylko specjaliści potrafili rozszyfrować.

Pozostało 84% artykułu
Komentarze
Estera Flieger: Która godzina? Donald Tusk odpowiada: „Rozliczenia”
Komentarze
Anna Słojewska: Francusko-niemiecki silnik w UE nie działa
Komentarze
Bogusław Chrabota: Korea – czyżby chwilowe szaleństwo?
Komentarze
Jarosław Kuisz: Wokeizm i „zbędni ludzie”
Materiał Promocyjny
Przewaga technologii sprawdza się na drodze
Komentarze
Donald Trump ma inne priorytety niż Polska i spotkanie z Andrzejem Dudą
Walka o Klimat
„Rzeczpospolita” nagrodziła zasłużonych dla środowiska