Jeszcze całkiem niedawno, w latach 2015–2019, wydawać się mogło, że białoruski dyktator wystraszył się po wydarzeniach na Krymie i postanowił sięgnąć do zwalczanej przez siebie białoruskości. Przemówił z kartki po białorusku, mówił o potrzebie zrównania godzin nauczania języka białoruskiego ze znacznie bardziej widocznym na Białorusi rosyjskim. W metrze stołecznym pojawiły się napisy w języku białoruskim pisane alfabetem łacińskim, do telewizji państwowej wprowadzono białoruskojęzyczne programy, a na ulicach Mińska pojawiły się nawet reklamy sklepu handlującego pamiątkami i gadżetami w biało-czerwono-białych barwach narodowych wykorzystywanych od lat przez przeciwników reżimu.
Wtedy po raz pierwszy za rządów Łukaszenki pozwolono na obchody 100. rocznicy ogłoszenia niepodległości przez Białoruską Republikę Ludową, zniszczoną przez bolszewików. 25 marca 2018 r. dziesiątki tysięcy ludzi zebrały się na świątecznym koncercie w Mińsku, podczas którego śpiewano „zakazane piosenki”. Dzisiaj wielu z nich siedzi w więzieniach, reklamy białoruskości już dawno zniknęły, język ojczysty i kultura Białorusinów znów przeszły do podziemia.
Czytaj więcej
Rosyjscy najemnicy mają zasilić białoruską armię. Służby Łukaszenki tymczasem tropią posiadaczy K...
Białoruskość ponownie kojarzy się reżimowi wyłącznie z „wrogami ojczyzny”. W tworzonym na Białorusi przez Łukaszenkę „russkim mirze” nie ma miejsca dla „innych”, nie ma tam również miejsca dla Polaków. Jedyne dwie polskie szkoły w Grodnie i Wołkowysku całkowicie zrusyfikowano. Posiadaczom Kart Polaka grożą zwolnienia i areszt. Lidera mniejszości polskiej Andrzeja Poczobuta skazano na osiem lat łagru.
Czytaj więcej
Obywatel Polski został na Białorusi skazany na trzy lata kolonii karnej za obrazę Aleksandra Łuka...
