Najbliższe otoczenie

W filmie Borysa Lankosza, który w piątek wchodzi na ekrany kin Dorociński gra podwójną rolę. Na festiwalu w Gdyni dostał za nią nagrodę aktorską. Dodatkową i dość niezwykłą „gratyfikacją“ jest wspomniana rzeźba.

– Jak dobrze pójdzie, fanki Marcina będą kiedyś do niej pielgrzymować – komentuje z uśmiechem reżyser filmu. Współscenograf Magdalena Dipont zdradza, że w rysach kamiennej postaci szukano podobieństw do bohatera granego przez Dorocińskiego.

Sam aktor podchodzi do tematu ze spokojem. – Nie ma znaczenia, która z figur została w filmie pokazana. Chodziło o symbol. Cały PKiN jest jedną wielką socrealistyczną figurą, pomnikiem niezbyt chlubnej przeszłości – stwierdza.

Prywatnie ma z Pałacem pozytywne skojarzenia. Przede wszystkim z powodu mieszczącego się w nim Teatru Dramatycznego. – To od dwunastu lat moje miejsce pracy. Spotykam tu fantastycznych ludzi, czuję się jak w domu – zapewnia.

[srodtytul]Drogowskazy i zakamarki[/srodtytul]

Filmowo Dorociński jest też mocno związany z Dworcem Centralnym, ważnym miejscem w „Boisku bezdomnych“ Kasi Adamik. – Niesamowite było granie między autentycznymi podróżnymi. Mogliśmy poznać to miejsce niemal od podszewki, zajrzeć w jego zakamarki – opowiada.

Dzięki „Boisku bezdomnych“ mógł też wejść na Stadion Dziesięciolecia, kiedy był on już zamknięty. – To obiekt ważny dla warszawiaków. Najpierw jako miejsce sportowej rywalizacji, potem targowisko, a niedługo – znów narodowy stadion. Spędzaliśmy na nim dużo czasu, trenowaliśmy, czasami spaliśmy w pakamerze, która się tam znajdowała. To było długie pożegnanie stadionu – wspomina aktor.

W serialu „Pitbull“ Patryka Vegi Warszawa obecna jest nieustająco, ale pojawia się jedynie w tle. – Sceny kręciliśmy w przeróżnych rejonach miasta, od Pragi po Włochy. Do pałacu Mostowskich ekipa została wpuszczona dopiero w drugiej serii, po sukcesie pierwszych odcinków. Wcześniej policja nie chciała, by to miejsce było kojarzone z naszym serialem – wspomina Marcin Dorociński.

„Pitbull“ był produkcją współczesną i takie też plenery pokazywał. Pracując na planie „Rewersu“ aktor trafiał w miejsca, które zachowały klimat lat 50. – To naprawdę niewielkie fragmenty, ale „podrasowane“ przez scenografa wyglądają w filmie całkiem przekonująco – podkreśla.Odpowiedniego klimatu dodawał także mrok. – Bójkę na ulicy Okopowej, przy murze cmentarza Żydowskiego kręciliśmy, kiedy było już całkiem ciemno – opowiada aktor. W przyćmionym świetle pokazana została także sala dawnego kina Ochota.

– Nie byłem tu na żadnym filmie. Nie mam stosunku emocjonalnego do tego miejsca, ale cieszę się, że dzięki staraniom Krystyny Jandy nie powstanie tu kolejny sklep, tylko miejsce twórczych działań – komentuje Dorociński.

[srodtytul]Cinema Paradiso[/srodtytul]