"Zagraj ze mną"

Rafał Skalski przygotowuje w ramach projektu "30 minut" film "Zagraj ze mną" (dawniej „Reset”).Do współpracy zaprosił Patrycję Soliman, Wojciecha Solarza i Rafała Maćkowiaka.

Hania i Paweł to młode małżeństwo, które przeżywa pierwszy poważny kryzys. Hania pragnie mieć dziecko, Paweł – nie. Z każdą chwilą oddalają się od siebie coraz bardziej. Paweł ucieka w niespełnione marzenia o zostaniu perkusistą rockowego zespołu, Hania – we wciągającą grę komputerową, w której stwarza swoją wizję idealnego mężczyzny – Lucjana (Maćkowiak).

Życie bohaterów wywraca się do góry nogami, gdy pewnego dnia Lucjan materializuje się i zamieszkuje z Hanią i Pawłem... Bohaterowie mogą nim sterować, tak jakby cały czas był on postacią z gry. Hania i Paweł postanawiają użyć Lucjana do realizacji swoich własnych, sprzecznych pragnień – sytuacja szybko wymyka się im jednak spod kontroli.

Skalski ma już za sobą pierwszy filmowy sukcesy. Jego krótkometrażowy dokument „52 procent”, zrealizowany w ramach cyklu "Rosja - Polska. Nowe spojrzenie" był wielokrotnie nagradzany. Reżyser dostał za niego m.in. Złotego Lajkonika na Krakowskim Festiwalu Filmowym 2007.

[b] [link=http://www.pisf.pl/pl/pierwsze-ujecie/dzieje-sie/trojkat-milosny-na-planie-resetu]Czytaj też "Byliśmy na planie" w Serwisie Pierwsze Ujęcia Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.[/link][/b]

[ramka][b]Nazywam się: Rafał Skalski [/b]

[b]Urodziłem się:[/b] W połowie lat 80. w Warszawie.

[b]Studiowałem:[/b] W PWSFTViT w Łodzi, w tym roku mam zamiar wreszcie się obronić.

[b]Pierwszym filmem, który zrobił na mnie wrażenie był:[/b] "Jurassic Park" Spielberga. Miałem 8 lat i pierwszy raz uświadomiłem sobie, że jest ktoś taki jak reżyser filmowy. Chciałem być paleontologiem - po filmie Spielberga uznałem, że fajniej dinozaury ożywiać niż odkopywać.

[b]Filmowy kadr, który ostatnio poruszył mnie w kinie:[/b] Dosyć łatwo wciągam się w film w kinie. Łatwo się wzruszam, żywo przeżywam to, co oglądam. Scena która ostatnio naprawdę mnie poruszyła to rozmowa ojca z synem po śmierci babki, w filmie Borcucha "Wszystko co kocham". Niesamowite spojrzenie Chyry. Kapitalny gorzki, wzruszający ton dominujący w scenie.

[b]Postanowiłem zostać reżyserem by:[/b] To było już tak dawno, że nie pamiętam.