Urodził się na Bronksie jako Bernard Schwartz w rodzinie węgierskich Żydów. Na ekranie debiutował w 1949 roku i szybko zyskał popularność jako odtwórca ról przystojnych, nierzadko mających kłopoty z prawem, młodzieńców. W 1953 roku zagrał Harry'ego Houdiniego w biograficznym dramacie Houdini, a najlepszym okresem w jego karierze był koniec lat 50. Rola (obok Sidneya Poitier) w antyrasistowskim dramacie U"cieczka w kajdanach" (The Defiant Ones, 1958) przyniosła mu jedyną nominację do Oscara, w następnym roku zagrał w jednej z najgłośniejszych komedii w dziejach kina - "Pół żartem, pół serio" (Some Like It Hot, 1959) Billy'ego Wildera.
W latach 60. pojawił się m.in. w komediach "Do widzenia, Charlie" (1964), Wielki wyścig (1965) i "Ci wspaniali młodzieńcy w swych szalejących gruchotach" (1969). Na początku lat 70. zagrał w brytyjskim serialu "Partnerzy" (The Persuaders!, 1971-1972), w którym partnerował Rogerowi Moore'owi. W późniejszych latach coraz rzadziej pojawiał się na ekranie, częściej występując właśnie w produkcjach telewizyjnych. Miał w dorobku ponad 100 ról filmowych i telewizyjnych.
Magazyn "Saturday Review" nazwał Curtisa "rzadkim fenomenem, autentyczną osobowością ekranu, który poprzez ciężką pracę, przeobraził się w aktora o znacznej subtelności i rozmachu". Machina promocyjna wytwórni Universal Pictures i kolorowe magazyny wykreowały go na gwiazdę i ulubieńca żeńskiej widowni.
Curtis był sześciokrotnie żonaty. Z małżeństwa z Janet Leigh ma córkę Jamie Lee Curtis. Jego szóstą żoną była Jill Vandenberg, młodsza od niego o 45 lat.
