Adwokat ulicy - dokument Tomasza Wiszniewskiego

Wyjście z ewangelią na ulicę i obserwacja klęczących przed Bogiem ludzi, dla których nie było już nadziei, przekonała Pawłowskiego o – jak sam mówi – potrzebie wyjścia chrześcijan z kościelnych ławek na zewnątrz – do ludzi.

Pawłowski, który gościł niedawno w Polsce, przyznał „Rz", że metamorfoza przebiegłego biznesmena w kochającego ludzkość filantropa miała szczególne podłoże. Łączyła się u niego z przyjściem na świat upragnionego syna. Dziecko narodziło się przed czasem i jego życie było zagrożone. Kiedy medycyna wydawała się bezsilna, została modlitwa. To dzięki niej – jak twierdzi bohater filmu – nie tylko udało się uratować życie syna, lecz także sam biznesmen spojrzał z dystansem na dotychczas wyznawane wartości.

– Ponieważ Bóg uratował mi syna, wiedziałem, że za ten wielki dar miłości chcę podziękować i muszę zmienić własne życie. Uchodziłem za dobrego biznesmena, ale tak naprawdę byłem skorumpowany. Były chwile, kiedy moje życie tonęło w morzu wódki i nie liczyła się rodzina. Na szczęście żona wierzyła, że to się zmieni. A Bóg dał mi tę szansę.

Wdzięczny za ocalenie syna dotychczasowy biznesmen postanowił przestudiować na nowo Biblię. Docierał do bezdomnych, czytał z nimi Ewangelię, głosił naukę Chrystusa, organizował bezpłatne posiłki.

Nie u wszystkich działalność Pawłowskiego budzi zrozumienie. Miejscowa policja wielokrotnie groziła mu mandatami za bezprawne zgromadzenia uliczne. Przedstawiciele lokalnych władz też nie są zgodni co do oceny jego działań. Uważają, że niepotrzebnie łączy religię z charytatywnością. – On mówi wyraźnie – dostaniesz kanapkę, jak uwierzysz w Chrystusa – mówi jeden z urzędników. – Jeśli chce być filantropem, na jednym rogu ulicy powinien dawać jedzenie bezdomnym, a na drugim głosić wiarę. Wtedy uwierzylibyśmy w jego bezinteresowność.

– Jeżeli odwołuję się do idei Kościoła, to ma być to Kościół ponad podziałami. Taki, o jakim nauczał Chrystus – konkluduje Artur Pawłowski.