Eric Rohmer tworzył filmy skupione na wewnętrznych dylematach bohaterów. Twierdził, że bardziej interesuje go, co ludzie myślą, niż co robią. Jego najsławniejszym dziełem była nominowana do Oscara „Moja noc u Maud” z 1969 r. Za „Kolekcjonerkę” nagrodzony został Srebrnym Niedźwiedziem w Berlinie (1967). „Markizę O.” uhonorowano Grand Prix w Cannes (1976), a „Zielony promień” – Złotym Lwem i nagrodą FIPRESCI w Wenecji (1986). Ostatnim nakręconym przez Rohmera filmem była „Miłość Astrei i Celadona” (2007) na podstawie pasterskiej sielanki Honore d’Urfe z XVII wieku.
Reżyser zajmował się także krytyką filmową. W latach 1957 – 1963 był redaktorem naczelnym pisma „Cahiers du Cinéma” patronującego twórcom Nowej Fali.
