Życie dopisuje puentę

Jakub Pączek - Absolwent Historii Kościoła na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i student Reżyserii Wydziału Radia i Telewizji UŚ w Katowicach. Studiował też Historię Sztuki. Jako licealista przez kilka lat pracował jako projektant nagradzanych stron internetowych.

Wśród etiud, jakie zrealizował jest nagradzana na festiwalach "Pralka" (m.in. zwycięstwo w konkursie krótkometrażowym Ogólnopolskiego Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu 2009). W ramach Programu 30 minut nakręci film "Sto dwudziesty ósmy szczur".

Z zapowiedzi wynika, że będzie to pełna czarnego humoru historia o studencie Pawle Buraku. Osobniku pozornie sfrustrowanym własnym nieudanym życiem i rozpadającym się małżeństwem rodziców. Problemy pojawiają się, gdy.... wbrew jego własnej woli i deklaracjom, zaczyna mu się w życiu układać.

[ramka]

[b]Jakub Pączek[/b]

[b]Nazywam się:[/b] Jak słodkie ciastko, które się je w nadmiarze w tłusty czwartek.

[b]Urodziłem się:[/b] podobno w 1984 roku w Krakowie, ale wiem o tym tylko z opowiadań innych.

[b]Studiowałem:[/b] Ciągle boję się, że o wiele za dużo. Chyba najistotniejsze, że studiuję Reżyserię na WRiTv w Katowicach.

[b]Pierwszym filmem, który zrobił na mnie wrażenie był:[/b] „Dekalog I” Kieślowskiego, gdy miałem 6. lat. Kieślowski uświadomił mi, że film to coś więcej niż pulsujący ekran starego kolorowego telewizora. Akurat wtedy uczyłem się przykazań na lekcjach religii w zerówce. Był to chyba pierwszy film, o którym chciałbym móc powiedzieć, że go zrozumiałem.

[b]Filmowy kadr (sekwencja/ bohater,/zdanie), który ostatnio poruszył mnie w kinie to:[/b]

Chyba był to jednak moment, kiedy film wkroczył do życia, ze scenariuszem, którego nikt sobie nie wyobrażał. Telewizja transmitowała m.in. chwilę, gdy pociąg ze Smoleńska wraca z tegorocznych uroczystości w Katyniu. Patrzyłem na wysiadających z niego ludzi, których twarze mówiły więcej niż jakiekolwiek słowa. A pośród nimi usłużnie i uprzejmie krzątał się starszy konduktor, który wypakowywał ich bagaże. Ten konduktor - Pan Kazimierz, był jednym z bohaterów mojego ostatniego filmu dokumentalnego. Filmu, który dosłownie w tym samym momencie kończyłem montować. Życie dopisało do niego nową puentę.

[b]Postanowiłem (-am) zostać reżyserem by...[/b] robić filmy. I przekonać się czy będę potrafił.

[b]Moimi filmowymi mistrzami są: [/b]Paul Verhoeven, Krzysztof Kieślowski, Stanley Kubrick, Jim Sheridan, a ostatnio Joachim Trier z filmem „Reprise”.

[b]Pierwszy film nakręciłem... [/b]dopiero nakręcę. Nazywa się „128. szczur”. Wbrew tytułowi nie jest o gryzoniach tylko ludziach.

[b]Inspiracją do najnowszego obrazu był... [/b] autobus 171. Jadąc wyobraziłem sobie bohatera, który jest przekonany, że jego życie to nie materiał na film. Był przekonany, że najważniejszym elementem dobrego filmu są sceny erotyczne, których w jego życiu zwyczajnie nie ma. Postanowiłem go nimi obdarować.

[b]Najważniejsze (-a, -y) w moim filmie (było) jest... [/b] żeby widz zobaczył na ekranie coś więcej, niż to co mu pokazałem.

[b]Tytuł mojego filmu rozumiem następująco:[/b] Jako wyraz swoistego strachu, że życie zmusza nas do brania udziału w wyścigu pewnych gryzoni. Samemu nie za bardzo chciałem brać w nim udział. Mój bohater też.