Falk czterokrotnie zdobył nagrodę Emmy za rolę detektywa Columbo. Pierwszy raz zagrał roztargnionego i inteligentnego porucznika w prochowcu w 1968 roku w odcinku wyreżyserowanym przez Stevena Spielberga. Ostatni raz wystąpił w serialu w 2003 r. Za tę rolę uhonorowany został także Złotym Globem w 1973 r.
Aktor urodził się w 1927 roku w Nowym Jorku. Jego ojciec był Rosjaninem, a matka Czeszką. W wieku trzech lat stracił oko z powodu nowotworu złośliwego. Po uzyskaniu dyplomu z nauk politycznych na Uniwersytecie Syracuse pracował jako kucharz, a gdy nie udało mu się dostać w szeregi pracowników CIA, podjął pracę policjanta w Connecticut. Rzucił to zajęcie dla aktorstwa w 1957 r.
Wystąpił w około 60 filmach. Pierwszą nominację do Oscara przyniosła mu drugoplanowa rola w filmie kinowym „Murder Incorporated" (1961), następną – w „Arystokracji podziemi" (1962). Do jego głośnych obrazów należą także „Mężowie", „Kobieta pod presją", „Premiera", „Wielki kłopot" „Niebo nad Berlinem" i „Tak daleko, tak blisko" Wima Wendersa. W „Graczu" Roberta Altmana zagrał samego siebie. W 2003 roku został uhonorowany nagrodą za całokształt twórczości na Independent Film Festival.
W latach 70. grał na scenie Broadwayu w sztukach reżyserowanych przez Woody'ego Allena, Petera Sellersa, Mike'a Nicholsa.
Zmarł w swoim domu. – Cierpiał na chorobę Alzheimera – poinformowała Catherine Falk, adoptowana córka. Od kilku lat opiekowała się nim druga żona Shera Danese.
