Relacja Barbary Hollender z Wenecji - Festiwal w Wenecji

Na galową projekcję „Birdmana" Alejandro Gonzaleza Inarritu otwierającego wenecką imprezę po czerwonym dywanie szły wielkie gwiazdy: Michael Keaton, Edward Norton, Emma Stone. A w tym samym czasie dziennikarze oglądali już „The Look of Silence" Joshuy Oppenheimera. Tak zderzyły się hollywoodzki hit i opowieść o ofiarach rzezi z 1965 roku.

Co te dwa filmy łączy? Prawda. Pochodzący z Meksyku Inarritu na dobre już zadomowił się w Stanach. W „Birdmanie" z bliska pokazał amerykański show-biznes i ludzi, którzy dostają się w jego tryby.

Bohater filmu, aktor Riggan Thomson, zyskał sławę dzięki roli człowieka ptaka. Teraz próbuje zetrzeć z siebie wizerunek faceta unoszącego się na skrzydłach nad Nowym Jorkiem i wystawia na Broadwayu sztukę. Ale doganiają go demony: przegrane życie prywatne, lęk o córkę narkomankę, a przede wszystkim sława, która uczyniła z niego półboga, ale też zaszufladkowała, nie pozwoliła się rozwijać.

Smaku dodaje fakt, że Riggana gra Michael Keaton, który ćwierć wieku temu zyskał popularność jako Batman.

– Nikt inny nie wie lepiej od niego, co dla aktora oznacza kultowa rola – mówi Alejandro Gonzalez Inarritu.

„Birdman" jest opowieścią o ambicjach i jeszcze większych rozczarowaniach. O człowieku, który lecąc samolotem z George'em Clooneyem, zastanawia się, który z nich – w razie katastrofy – byłby na czołówkach gazet. O depresji i próbie odnalezienia siebie z góry skazanej na niepowodzenie.

– Chciałem pokazać walkę z własnym ego i iluzoryczność sukcesu – twierdzi Inarritu.

Zawód aktorski jest szczególnie okrutny. Można w nim być na szczycie i za chwilę spaść na samo dno. Kiedy z ekranu filmu Inarritu padają prawdziwe nazwiska dzisiejszych gwiazd – Goslinga, Fassbendera, Rennera – ciarki przechodzą po plecach. Zwłaszcza że w ostatnich miesiącach przedwcześnie odeszli udręczeni przez własne lęki i presję sławy dwaj wielcy aktorzy, Philip Seymour Hoffman i Robin Williams.

Może wszakże zdarzają się również happy endy? 62-letni Keaton dzięki roli w „Birdmanie" wrócił na szczyt. Bez peleryny Nietoperza, jako wyśmienity artysta. Recenzent „Variety" nazwał już jego występ „powrotem stulecia".

„The Look of Silence" to drugi biegun kina. Joshua Oppenheimer znów pojechał do Indonezji, gdzie w 1965 roku zamordowano według różnych statystyk 1–2 mln ludzi oskarżanych o komunizm. Wcześniej w znakomitym dokumencie „Scena zbrodni" pokazał bezkarność mordu politycznego, pytał o odpowiedzialność człowieka za swoje czyny, ale też o jego sumienie. W kolejnym filmie przypatruje się ofiarom.

Oppenheimer opowiada o tych, którym przyszło żyć w cieniu zbrodni, pogodzić się z okrutną śmiercią najbliższych. Ale też ze zmową milczenia w kraju, w którym zbrodniarze żyją w glorii, a nauczyciel w szkole mówi, że w połowie lat 60. bohaterowie narodowi wykorzenili w ich ojczyźnie zło.