Bankowcy apelują do rządu o dialog

„Mapa wyzwań przed sektorem bankowym, debata CEO” z udziałem prezesów największych podmiotów w Polsce, to jedno ze najważniejszych wydarzeń Europejskiego Kongresu Finansowego w Sopocie. Bankowcy dyskutowali, jak szeroko pojęta geopolityka wpływa na sektor.

Niełatwe zielone finansowanie

– Jakie ryzyka wynikają z polityki klimatycznej, wymogów ESG, itp.? – pytał Jan Krzysztof Bielecki, przewodniczący Rady Programowej EKF. – Czy będziecie finansować tylko zielone projekty, a tego co „brudne” już nie? – dopytywał.

– Widzę tu więcej szans niż zagrożeń, bo ESG to gigantyczna szansa, by zaangażować się w transformację energetyczną i obniżenie emisji z korzyścią dla nas wszystkich – mówił Przemysław Gdański, prezes BNP Paribas. – A odpowiadając wprost na pytanie, my nic co „węglowe” nie będziemy finansować. Wyszliśmy ze wszystkich takich ekspozycji i nic nowego się na pewno nie pojawi – podkreślał.

– Wszystkie banki mają strategię ESG, ale projektów do sfinansowania jest na razie mało – wskazywała Elżbieta Czetwertyńska, prezes banku Citi Handlowy. – Udzielanie kredytów ESG jest droższe, wymaga spełnienia dużo większej liczby wymogów. Nie ma za to zachęt kapitałowych czy innych, które motywowałyby klientów, by chcieli „przebijać” się przez ten cały proces – wytykała.

Michał Gajewski, prezes Santander Bank Polska, jest większym optymistą. Jak ocenił, są pierwsze sygnały, że ten rynek jednak rusza, np. jeśli chodzi o projekty offshorowe. Gajewski dodał przy tym, że jego zdaniem szczególną rolą banków jest tu doradztwo dla klientów, głównie z sektora małych i średnich przedsiębiorstw.

Również zdaniem Adama Marciniaka, prezesa VeloBanku, lepsze jest oddolne podejście do kwestii transformacji energetycznej. – Jako „zielony” bank chcemy przyczyniać się do tego, by środowisko było mniej zanieczyszczone. Wychodząc aktywnie z propozycjami do milionów klientów detalicznych, gospodarstw domowych, małych i średnich przedsiębiorstw, wspólnot mieszkaniowych, mniejszych samorządów, możemy osiągnąć efekty o dużej skali – przekonywał Adam Marciniak.

Brunon Bartkiewicz, prezes ING BSK, zwrócił uwagę, że transformacja energetyczna to w zasadzie kwestia dotycząca konkurencyjności naszej gospodarki. Jeśli nic bowiem nie zrobimy, ceny energii już i tak wysokie, staną się najwyższe w Europie, a w Polsce przestaną pojawiać się inwestorzy zagraniczni, dla których zielona energia to priorytet. O jakichkolwiek przewagach konkurencyjnych możemy wówczas zapomnieć.

Tyle, że – jak wskazywał Bartkiewicz – przejście na czystą energię nie jest wcale proste. Wymaga to w zasadzie budowy nowego systemu przesyłowego, ważne jest też, co z branżami energochłonnymi, takimi jak produkcja nawozów, cementownie czy huty stali.

Potrzeba dialogu

– Naszą największą szansą ma być jednolita umowa kredytowa, ale nie wiemy, jaki ma mieć kształt ani co tam będzie – mówił Szymon Midera, pełniący obowiązki prezesa PKO BP. Odnosił się to do szerszego problemu niż kredyty CHF, czyli do problemu ogólnego ryzyka prawnego wszystkich kredytów związanego z podważaniem wszelkich umów między bankami i klientami.– Dlatego chciałbym, byśmy jako środowisko lepiej się zorganizowali, powołali prawdziwy okrągły stół, do którego zasiądą wszyscy interesariusze – banki, konsumenci, przedstawiciele rządu, regulatora, sądów, itp. Tak, byśmy wypracowali prawdziwe rozwiązania – apelował Szymon Midera.

Również zdaniem prezesa Gajewskiego sektor powinien działać razem i walczyć o rozwiązania na poziomie ustawowym. – Dotychczas się to nie bardzo udawało, bo przy sprawach frankowych rząd bał się przerzucenia odpowiedzialności finansowej na Skarb Państwa. Dziś jednak kancelarie frankowe i ich klienci pozywają… Skarb Państwa. Może to będzie „zachętą”, by jednak coś zrobić – wskazywał Gajewski.

– To cud, że w Polsce nie mamy kryzysu bankowego, zawdzięczamy to tylko wysokim stopom procentowym – wytykał Cezary Stypułkowski, prezes mBanku. Jak wskazywał, rezerwy na ryzyko prawne kredytów CHF to już niemal 70 mld zł (które trafią do lepiej sytuowanej zamożnej, ale niewielkiej części społeczeństwa), a to przecież jeszcze nie koniec. – Przez osiem lat nie mieliśmy realnego dialogi z tzw. oficjalnym sektorem, to musi się zmienić – podsumował Stypułkowski.