W 1977 roku, Lewis Ranieri zaproponował nową formę instrumentu opartego o pożyczki hipoteczne tzw. Collateralized Mortgage Obligation (CMO). Ranieri stał się symbolem sukcesu osiągniętego dzięki ciężkiej pracy i pomysłowości. Rozpoczął karierę jako goniec, w krótkim czasie awansował do działu zajmującego się rynkiem wtórnym obligacji hipotecznych banku Saloman Brothers. Jego awans zbiegł sie w czasie z okresem pierwszych oznak przegrzania tego rynku.
Połowa lat siedemdziesiątych to okres w którym w dorosłe życie wchodziło pokolenie powojennego wyżu demograficznego. Wywołało to gwałtowny wzrost popytu na kredyty hipoteczne. Dotychczasowy model rynku - oparty o finansowane depozytami pożyczki hipoteczne oprocentowane według stałych stóp procentowych - nie był dostarczyć takiej ilości kapitału, która pokryłaby rosnące zapotrzebowanie.
Ranieri dostrzegł możliwość złamania dominacji GSE i stworzył koncepcję instrumentów dłużnych zabezpieczonych kredytami hipotecznymi znanych jako Collateralized Mortgage Obligation (CMO). Udzielenie kredytu hipotecznego jest bezpieczne dla pożyczającego pieniądze, ale ma istotną wadę związaną z ryzykiem wcześniejszej spłaty.
[wyimek]Połowa lat siedemdziesiątych to okres w którym w dorosłe życie wchodziło pokolenie wyżu demograficznego. Wywołało to gwałtowny wzrost popytu na kredyty hipoteczne.[/wyimek]
Przypomnijmy, że kredyty hipoteczne udzielane są na długi okres czasu przy stałej stopie procentowej. Gdy stopy procentowe na rynku spadają właściciele nieruchomości zaczynają korzystać z opcji wcześniejszej spłaty kredytu i po prostu zaciągają tańszą pożyczkę na spłatę dotychczasowej droższej. W takiej sytuacji bank, który pożyczał pieniądze zostaje z gotówką, której nie może zainwestować przy stopie procentowej na jaką liczył początkowo. To ograniczało krąg instytucji, które były skłonne finansować kredyty hipoteczne.
