Broń biologiczna ZSRR. Jak wyeliminowano jedną z najbardziej zabójczych chorób w historii?

Początek miał miejsce niemal dokładnie 224 lata temu - 14 maja 1796 r. Tego dnia brytyjski lekarz nazwiskiem Edward Jenner wykonał pierwsze próbne szczepienie przeciwko ospie prawdziwej. Sama idea tego eksperymentu mogła budzić wątpliwości etyczne. Jenner zainspirował się bowiem ludowymi przekonaniami wedle których przed zachorowaniem na ospę prawdziwą chronić miało przechorowanie krowianki – odmiany ospy występującej u bydła domowego i świń. Krowianką mógł się zarazić również człowiek natomiast dochodziło do tego niezwykle rzadko – do dziś takich przypadków odnotowano zaledwie 150 – a sama choroba miała raczej łagodny przebieg i nie powodowała śmierci.

Zatem 14 maja 1796 r. Edward Jenner zaszczepił materiałem zakaźnym ospy krowianki ośmioletniego chłopca. Chłopiec nazywał się James Phipps. Osiem dni później zauważono u niego objawy choroby – u dziecka pojawiły się charakterystyczne krosty i gorączka. 1 lipca ten sam chłopiec został przez Jennera zakażony materiałem ospy prawdziwej. Choroba jednak się u małego Jamesa nie rozwinęła, co stało się dla Jennera dowodem potwierdzającym postawioną wcześniej tezę. Mianowicie - wszczepienie materiału pochodzącego od osoby chorej na krowiankę, dawało zdrowym ludziom ochronę przed zarażeniem się inną odmianą ospy.