Kierowany przez Dominika Libickiego, prawą rękę Zygmunta Solorza-Żaka, Cyfrowy Polsat powstał w 1996 r. i przez cztery lata funkcjonował pod nazwą Market. 17 listopada 2000 r. akcjonariusze zdecydowali o zmianie nazwy firmy na Polsat Cyfrowy. W tym samym roku spółka podpisała porozumienie z Telewizją Polsat i zaczęła działalność płatnej cyfrowej platformy satelitarnej. Usamodzielniła się w 2003 r. W grudniu tego samego roku zakończyła się współpraca platformy z telewizją, i Polsat Cyfrowy odkupił od Polsatu aktywa i zaczął działać na własny rachunek. W 2008 r. spółka weszła na Giełdę Papierów Wartościowych. Teraz historia zatoczyła koło i Cyfrowy Polsat przejął telewizję Polsat za 3,75 mld zł.
Kilka tygodni temu platforma osiągnęła magiczną granicę 3,5 mln klientów, co oznacza, że w porównaniu z 2006 r. zwiększyła bazę użytkowników pięciokrotnie. Wyprzedza znacząco pod tym względem drugą na rynku Cyfrę+ i kontrolowaną przez grupę TVN platformę satelitarną „n". W 2008 r. platforma zaczęła świadczyć usługi telefonii komórkowej, a w 2010 r. stała się dostawcą radiowego szerokopasmowego dostępu do Internetu. W 2011 r. jako pierwszy podmiot na rynku wprowadziła komercyjnie usługę ultraszybkiego mobilnego Internetu w technologii LTE.
Wysoka rentowność biznesu platformy (21-proc. rentowność operacyjna w 2009 r., blisko 22-proc. rentowność w 2010 r.) to m.in. efekt jej starań o niskie koszty, czego przykładem jest własna fabryka dekoderów otwarta w 2008 r.
Jednym z ośmiu elementów strategii Cyfrowego Polsatu jest świadczenie usług multimedialnych niezależnie od technologii ich przesyłu. Choć dziś technologia satelitarna jest zdaniem spółki technologią „wygrywającą", zarząd uważa, że z czasem technologie oparte na protokole internetowym i szerokopasmowym Internecie będą zyskiwać na znaczeniu. Stawia też na sprzedaż usług zintegrowanych, których rynek jest słabo rozwinięty poza dużymi miastami.
