MBDA: polskie rakiety za 4 lata

Z ostatnich deklaracji MON wynika, że tworzenie polskiej tarczy przeciwlotniczej krótkiego zasięgu „Narew" zdecydowanie przyspieszy w tym roku, a liderem przemysłowego konsorcjum odpowiedzialnego za dostawę oręża i elektronicznej infrastruktury rząd uczyni Polską Grupę Zbrojeniową (PGZ).

Będzie to spore wyzwanie dla rodzimego sektora obronnego, bo krajowe firmy są w stanie zaproponować nowoczesne radary i integrację elektronicznych systemów, zająć się budową rakietowych wyrzutni, pojazdów czy zaplecza logistycznego, jednak nie dysponują technologiami precyzyjnie kierowanych pocisków, takich jak m.in. standardowa niemal w NATO zachodnioeuropejska rakieta VL Mica.

Licencyjne nadzieje

- Wasz przemysł dobrze zna technologiczne możliwości MBDA, współpracowaliśmy przy konstruowaniu francuskiej oferty uzbrojenia dla tarczy średniego zasięgu „Wisła" (w ub.r. koncepcja ta przegrała z amerykańskim systemem Patriot firmy Raytheon - red.). Jesteśmy otwarci także na rakietową współpracę – deklaruje Didier Philippe wiceprezes MBDA.

Arkadiusz Siwko, szef PGZ w wywiadzie dla "Rzeczpospolitej" podkreślał niedawno, że pozyskanie sprzętu i nieprodukowanego w kraju uzbrojenia z zagranicy musi się wiązać z udostępnieniem polskiemu przemysłowi licencji czy technologii z prawem własności i uprawnieniami do dalszej odsprzedaży.

- Liczymy na silne wsparcie rządu podczas negocjowania umów offsetowych i licencyjnych, tak aby transfer technologii stał się ważnym impulsem do rozwoju polskich spółek, a zwłaszcza postępu w tworzeniu i wdrażaniu rodzimych innowacji – mówił Siwko.

Prezes Siwko podkreślał, że PGZ wie czego chce w przypadku programu Narew.

- Jesteśmy wyjątkowo zdeterminowani, aby przyszłą tarczę powietrzną krótkiego zasięgu budować w oparciu o polski przemysł. Precyzyjne, naprowadzane pociski możemy produkować na licencji – mówił prezes Siwko i przekonywał, że w jego ocenie możliwość pozyskania technologii rakietowych, z prawem eksportu nowoczesnych pocisków „będzie poważnym argumentem uzyskania przez koncerny dostępu do strategicznych polskich zamówień".

Kuszenie pociskami

Didier Philippe nie wyklucza rakietowej kooperacji z polskimi spółkami, jeśli siły zbrojne RP wybrałyby MBDA na przyszłego dostawcę broni dla „Narwi". W rozmowie z „Rzeczpospolitą" wiceprezes rakietowego koncernu o dzieleniu się technologiami kierowanych pocisków wypowiada się jednak ostrożnie. Jego zdaniem wiele zależy od ostatecznych celów i technicznych wymagań polskiej armii a także biznesowych kalkulacji.

- Nie opłaca się uruchamiać kosztownej produkcji niektórych komponentów, jeśli w grę wchodzi ograniczone zamówienie a warunkiem użycia krytycznych komponentów są długotrwałe testy i certyfikacje – mówi Philippe.

Wiceprezes MBDA, pytany o czas potrzebny na wdrożenie w krajowym przemyśle licencyjnej produkcji przeciwlotniczych pocisków klasy VL Mica, twierdzi, że na gotową, polską rakietę trzeba będzie poczekać przynajmniej 3 – 4 lata. Czasochłonne jest wyszkolenie specjalistów, budowa nowych linii technologicznych i drobiazgowe sprawdzanie na każdym etapie montażu, wszystkich, integrowanych w pocisku podsystemów.

Potentaci łączą siły

Aby poprawić efektywność produkcji, przyspieszyć prace badawcze i rozwój szczególnie skomplikowanych, systemów precyzyjnej broni sojusznicy w NATO łączą siły i wytwórcze potencjały.