Będziemy mieli rząd mniejszościowy?

Istnieje taka możliwość. Jednak byłby to stan przejściowy. Nie wierzę, że będziemy mieli rząd mniejszościowy przez trzy lata. Gdyby taki powstał wskutek usunięcia Solidarnej Polski z koalicji, nastąpiłby kilku-, kilkunastotygodniowy etap zakulisowych negocjacji dotyczących powrotu. Przypomnę, że przed laty Jarosław Kaczyński wyrzucił z rządu Andrzeja Leppera, który wrócił, po czym znowu został wyrzucony.

I tym razem w końcu się dogadają?

Przede wszystkim wciąż jeszcze możliwy jest scenariusz, w którym dojdzie do zażegnania tego kryzysu i Zbigniew Ziobro nie zostanie usunięty z rządu. Z kolei scenariusz powrotu SP do koalicji po pewnym czasie może też zakładać, że wrócą ludzie Ziobry, ale już bez szefa. W ślad bowiem za usunięciem Ziobry z rządu członkowie Solidarnej Polski będą nieuchronnie tracić stanowiska i wpływy, co może doprowadzić do zmiękczenia ich stanowiska. Pamiętajmy, że po takim grillowaniu Jarosław Gowin stracił w maju trochę posłów. W Solidarnej Polsce może być podobnie.

A gdyby jednak członkowie Solidarnej Polski okazali się lojalni wobec szefa?

Problem z ziobrystami i gowinowcami polega na tym, że nie są to partie o silnej tożsamości, skupione wokół charyzmatycznych liderów, które kiedykolwiek przekroczyły próg wyborczy i mogłyby zaryzykować rozstanie z PiS. Ziobro zresztą sam już przed laty doświadczył takiego rozstania na własnej skórze, więc wydaje się, że w obecnej sytuacji w końcu skapituluje. Blefuje, jednak nadejdzie czas, gdy będzie musiał pokazać karty, a to Kaczyński ma asy, on raczej tylko blotki. Jednak gdyby nawet jego ludzie przy nim twardo stanęli, to pamiętajmy, że to nie jest tak, iż Solidarna Polska w każdej sprawie głosowałaby przeciw PiS. Gdyby prezes PiS chciał dekoncentrować media albo tym bardziej kontynuować zmiany w sądownictwie, trudno byłoby się spodziewać, że Solidarna Polska tego nie poprze.

Skoro wszystkie drogi prowadzą do przetrwania koalicji w jakimś kształcie, to o co naprawdę toczy się gra?

Ziobro prawdopodobnie reaguje na odrzucenie przez Kaczyńskiego propozycji ponownego włączenia środowiska SP do PiS, co dałoby mu szansę na walkę o sukcesję. Postanowił więc uzyskać gwarancję dobrych miejsc na listach w 2023 r., a ustawa o ochronie zwierząt posłużyła mu za pretekst. Dla Kaczyńskiego jest ważna, bo już w ubiegłej kadencji zabiegał o zakaz hodowli zwierząt na futra, z czego musiał się wycofać, gdy pojawił się ostry opór ze strony o. Rydzyka, a zbliżał się czwórbój wyborczy, w którym przychylność mediów z Torunia miała istotne znaczenie. Teraz, gdy wybory się skończyły, Kaczyński uznał, że nadszedł moment dla tej ustawy. Jednak wrzucił ją do Sejmu w swoim stylu, nagle i nie uprzedzając koalicjantów. Zbiegło się to z rozmowami o podziale tortu władzy na najbliższe trzy lata. Koalicjanci się zdenerwowali i postanowili dowieść, że są potrzebni. Zresztą to wszystko jest konsekwencją błędu Kaczyńskiego sprzed roku, gdy miał w garści Ziobrę i Gowina.

W jakim sensie?

Gdyby Kaczyński, układając listy, po prostu ich skasował, PiS dostałoby porównywalny wynik. Zlekceważył aktywność Ziobry i Gowina, którzy w kampanii wyjątkowo mocno wsparli swoich kandydatów. Symbolem może być Jan Kanthak, który wszedł do Sejmu z ostatniego miejsca listy PiS na Lubelszczyźnie. Błędem była też nieprzemyślana polityka władz PiS, polegająca na ograniczaniu występów swoich kandydatów w mediach opozycyjnych. W rezultacie pojawiali się w nich ponadprzeciętnie często gowinowcy i ziobryści, którzy finalnie znacznie powiększyli swoje reprezentacje w Sejmie. I Kaczyński ma teraz kilkakrotnie większe grupy posłów obu partyjek niż w poprzedniej kadencji.

Problem ma dziś też Mateusz Morawiecki, główny wróg Zbigniewa Ziobry. Może kompromisowym wyjściem z obecnego kryzysu będzie zmiana w fotelu szefa rządu?