Formalności związane z podjęciem uchwały o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej

Żeby rada gminy przyjęła uchwałę o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej, deweloper musi spełnić szereg formalności. Z praktyki wynika, że w wielu przypadkach nie udaje się sprostać tym wymogom.

Publikacja: 11.12.2018 04:40

Formalności związane z podjęciem uchwały o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej

Foto: Fotolia.com

Z założenia ustawa o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących (tzw. lex deweloper) daje możliwość budowy, przebudowy lub zmiany sposobu użytkowania budynku w celu realizacji inwestycji mieszkaniowej bez konieczności uwzględniania ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (MPZP). Projektowana w tym trybie inwestycja nie musi być zgodna z MPZP, ale co do zasady powinna odpowiadać treści studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (chyba że będzie realizowana na terenie dawnych działek produkcyjnych, kolejowych, usług pocztowych lub wojskowych). Powinna też spełniać inne wymogi określone w ustawie i ewentualnie uchwale rady gminy o lokalnych standardach urbanistycznych (o ile na terenie danej gminy taka została uchwalona).

Czytaj także: Nowe przepisy dotyczące inwestycji mieszkaniowych

Przykładowo oznacza to, że inwestor nie jest związany wskazanymi w MPZP: przeznaczeniem nieruchomości ani takimi parametrami istotnymi z punktu widzenia wyliczenia potencjału inwestycji, jak wskaźniki intensywności zabudowy, udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej czy wysokość zabudowy (z wymienionych tu parametrów opisywana ustawa odnosi się tylko do maksymalnej wysokości zabudowy).

Faktyczne wymogi formalne

W celu realizacji inwestycji mieszkaniowej na podstawie ustawy konieczne jest przedłożenie wniosku wraz z koncepcją urbanistyczno-architektoniczną przygotowaną przez architekta oraz wizualizacją projektowanej zabudowy i zagospodarowania terenu. W koncepcji urbanistyczno-architektonicznej trzeba wykazać istnienie powiązań pomiędzy przyjętymi przez inwestora rozwiązaniami funkcjonalno-przestrzennymi oraz charakterem zabudowy danej miejscowości i okolicy.

Wymagana treść wniosku została szczegółowo określona w przepisach ww. ustawy (?). Na etapie jego sporządzenia inwestor powinien określić m.in. planowaną minimalną i maksymalną powierzchnię użytkową mieszkań oraz minimalną i maksymalną liczbę mieszkań, wskazać część inwestycji przeznaczoną do prowadzenia działalności handlowej lub usługowej, jak również wyznaczyć zapotrzebowanie inwestycji na wodę, energię, sposób odprowadzania ścieków oraz przeprowadzić analizę dostępu inwestycji do przyłączy (wodociągów, kanalizacji sanitarnej, zaopatrzenia w energię elektryczną etc.).

Dalsze wymogi wynikają z konieczności wykazania, że parametry projektowanej inwestycji są zgodne ze standardami lokalizacji i realizacji inwestycji. Treść standardów wynika z ustawy, jak i uchwał rad gmin podejmowanych na podstawie art. 19 opisywanej tu ustawy (podjęcie uchwały o lokalnych standardach urbanistycznych jest fakultatywne dla gminy, ale w razie jej przegłosowania lokalne standardy dookreślają te ustawowe). Przykładowo standardy urbanistyczne dotyczą usytuowania inwestycji w odpowiedniej odległości od szkoły podstawowej, przedszkola czy przystanku komunikacyjnego.

Dodatkowo trzeba pamiętać, że – w przypadku gdy w świetle ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko – dla projektowanej inwestycji wymagana jest decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, inwestor powinien ją uzyskać przed wystąpieniem o lokalizację inwestycji i załączyć do wniosku.

Komplet dokumentów składa się do wójta (odpowiednio burmistrza albo prezydenta miasta). W założeniu ustawy kolejnym krokiem jest podjęcie przez radę gminy uchwały w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji. Teoretycznie, powinno to nastąpić w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku przez inwestora (w niektórych przypadkach termin ten może ulec wydłużeniu, jednak nie więcej niż o 30 dni). Dopiero jednym z następnych kroków jest złożenie wniosku o udzielenie pozwolenia na budowę.

Problematyczne zaświadczenia

Praktyka pokazuje, że o uchwałę ustalającą lokalizację inwestycji nie jest łatwo. Wiadomo, że są deweloperzy, którzy podejmują próby ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej zgodnie z opisywaną tu ustawą. Takie wnioski zostały złożone np. w Gdańsku, Wrocławiu czy Nowym Dworze Mazowieckim. Informacje na ten temat są publicznie dostępne. Gminy publikują je na stronach internetowych Biuletynu Informacji Publicznej (BIP).

Jak wynika z danych z BIP, większość wniosków, z tych, które do tej pory wpłynęły, została pozostawiona bez rozpoznania. Jako przyczynę takich rozstrzygnięć gminy często wskazują brak przedstawienia stosownego zaświadczenia o możliwości przyjęcia nowych uczniów do szkoły podstawowej lub zapewnienia wychowania przedszkolnego dzieciom.

Zgodnie z omawianą ustawą, szkoła podstawowa i przedszkole powinny znajdować się nie dalej niż 3 kilometry od inwestycji (a w dużych miastach, powyżej 100 tysięcy mieszkańców – 1,5 kilometra od inwestycji). Szkoła i przedszkole powinny mieć możliwość przyjęcia wskazanej w ustawie liczby dzieci (liczonej jako procent od planowanej liczby mieszkańców inwestycji). Ustawa jednoznacznie wskazuje, że spełnienie powyższego warunku powinno zostać potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez prezydenta miasta (odpowiednio wójta albo burmistrza). W rzeczywistości w gminach brak jednolitego stanowiska, co do tego, czy gmina jest uprawniona do wydania zaświadczeń, a jeżeli tak to jakie przesłanki powinna brać pod uwagę przy wydawaniu takiego zaświadczenia. Jak się wydaje, kontrowersje gmin wzbudza w szczególności wydawanie zaświadczeń dotyczących szacowania dostępności miejsc w przedszkolach w przyszłości.

Alternatywa dla zaświadczeń

W teorii ustawa daje alternatywę dla obowiązku przedstawienia zaświadczenia o dostępności miejsc w szkole i przedszkolu. Alternatywna opcja wymaga jednak współpracy ze strony gminy. Zgodnie z art. 18 ustawy, inwestor może zawrzeć z gminą umowę, w której zobowiąże się do przekazania gminie kwoty odpowiadającej 5-letnim kosztom zapewnienia transportu i opieki w czasie przewozu dziecka. Należy zaznaczyć, że – nawet w razie oferty ze strony inwestora – gmina nie ma obowiązku zawarcia z nim takiej umowy. Dodatkowo zgodę na takie rozwiązanie musi uprzednio wyrazić rada gminy (w drodze uchwały).

Innym potencjalnym rozwiązaniem, które można rozważać, jest zapewnienie odpowiedniej infrastruktury przez samego inwestora. Ustawa stanowi bowiem, że wymóg dotyczący miejsc w szkole i przedszkolu może być spełniony nie tylko w oparciu o istniejącą infrastrukturę, ale także infrastrukturę planowaną do realizacji.

Podsumowanie doświadczeń

Po prawie trzech miesiącach obowiązywania ustawy, na chwilę obecną wiadomo o jednym przypadku, w którym gmina na podstawie przywoływanych przepisów podjęła uchwały wyrażające zgodę na ustalenie lokalizacji inwestycji mieszkaniowej (inwestycje polegały na przebudowie budynków mieszkalnych). Wydaje się, że pomimo potencjału wynikającego z ustawy dla deweloperów, z uwagi na znaczny zakres niepewności co do interpretacji przepisów ustawy przez gminę oraz swobodę decyzyjną, którą daje gminom ustawa, deweloperzy - o ile to możliwe - raczej wybierają standardową drogę i dążą do uzyskania pozwolenia na budowę na podstawie dotychczasowych przepisów, w zgodzie z treścią MPZP albo po uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy.

Podstawa prawna: Ustawa z 5 lipca 2018 r. o ułatwieniach w przygotowaniu realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących (DzU z 2018 r., poz. 1496)

Ewa Lis-Lewandowska adwokat, Senior Managing Associate, Zespół Nieruchomości, Deloitte Legal

Patrycja Rosłońska-Haczek radca prawny, Senior Associate, Zespół Nieruchomości, Deloitte Legal

Z założenia ustawa o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących (tzw. lex deweloper) daje możliwość budowy, przebudowy lub zmiany sposobu użytkowania budynku w celu realizacji inwestycji mieszkaniowej bez konieczności uwzględniania ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (MPZP). Projektowana w tym trybie inwestycja nie musi być zgodna z MPZP, ale co do zasady powinna odpowiadać treści studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (chyba że będzie realizowana na terenie dawnych działek produkcyjnych, kolejowych, usług pocztowych lub wojskowych). Powinna też spełniać inne wymogi określone w ustawie i ewentualnie uchwale rady gminy o lokalnych standardach urbanistycznych (o ile na terenie danej gminy taka została uchwalona).

Pozostało 89% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Sądy i trybunały
Łukasz Piebiak wraca do sądu. Afera hejterska nadal nierozliczona
Praca, Emerytury i renty
Czy każdy górnik może mieć górniczą emeryturę? Ważny wyrok SN
Prawo karne
Kłopoty żony Macieja Wąsika. "To represje"
Sądy i trybunały
Czy frankowicze doczekają się uchwały Sądu Najwyższego?
Materiał Promocyjny
Jak kupić oszczędnościowe obligacje skarbowe? Sposobów jest kilka
Sądy i trybunały
Rośnie lawina skarg kasacyjnych do Naczelnego Sądu Administracyjnego