- Strona zgadza się z rozstrzygnięciem zawartym w decyzji wydanej w jej sprawie, ale nie z uzasadnieniem tej decyzji. Czy można zaskarżyć samo uzasadnienie decyzji?
Tak.
Zgodnie z art. 107 § 1 pkt 6 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.) decyzja powinna zawierać m.in. uzasadnienie faktyczne i prawne. Uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, a uzasadnienie prawne – wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa (art. 107 § 3 k.p.a.).
Podkreśla się, że obowiązek właściwego zbadania sprawy i sporządzenia uzasadnienia decyzji wiąże się z wyrażoną w art. 11 k.p.a. zasadą przekonywania, która zobowiązuje organ do dołożenia szczególnej staranności przy uzasadnianiu swoich rozstrzygnięć. Motywy decyzji powinny być tak ujęte, aby strona mogła zrozumieć i w miarę możliwości zaakceptować zasadność przesłanek faktycznych i prawnych, którymi kierował się organ przy wydaniu decyzji. Tak sporządzone uzasadnienie daje również rękojmię, że organ dołożył należytej staranności przy podejmowaniu rozstrzygnięcia (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 1 lutego 2019 r., sygn. II SA/Kr 1422/18, LEX nr 2627697).
Decyzja organu nakładająca na stronę obowiązek określonego zachowania lub konkretyzująca określone uprawnienia powinna precyzyjnie określać ten obowiązek lub uprawnienie, bez niedomówień i możliwości różnej interpretacji. Treści rozstrzygnięcia nie można domniemywać z treści uzasadnienia. Natomiast cechy dobrego uzasadnienia to logiczny związek i zgodność z rozstrzygnięciem, ścisłość i dokładność wywodów, ich zwięzłość i prostota ujęcia oraz kompletność motywów (wyrok WSA w Warszawie z 1 grudnia 2017 r., sygn. VII SA/Wa 535/17, LEX nr 2453632).
Zwraca się uwagę, że mogą mieć miejsce sytuacje, gdy zawarte w decyzji rozstrzygnięcie co prawda odpowiada prawu, ale uzasadnienie decyzji (lub jego fragment) może swoją treścią naruszać prawo. Może mieć miejsce sytuacja, gdy strona zgadza się z samym rozstrzygnięciem, ale kwestionuje wskazane w uzasadnieniu stanowisko organu bądź powody takiego, a nie innego załatwienia sprawy, zwłaszcza gdy motywy rozstrzygnięcia mają lub mogą mieć wpływ na dalszy tok postępowania lub sytuację prawną strony. Z tych względów akceptuje się możliwość zaskarżenia uzasadnienia decyzji (por. np. wyrok WSA w Poznaniu z 14 lutego 2019 r., sygn. II SA/Po 890/18, LEX nr 2629726). Z uwagi na funkcję zewnętrzną uzasadnienia, tzn. jego wpływ na postępowanie w innych sprawach, czy też funkcję wewnętrzną, uwidaczniającą się szczególnie w decyzjach kasacyjnych wydanych na podstawie art. 138 § 2 k.p.a., dopuszczalne jest zaskarżenie samego uzasadnienia w trybie administracyjnym, jak również dopuszczalna jest skarga do sądu administracyjnego (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 maja 1998 r., sygn. I SA 1896/97, LEX nr 44519).
Przypadki uchylania uzasadnień decyzji dotyczą z reguły sytuacji, gdy rozstrzygnięcie organu było prawidłowe, ale z innych przyczyn niż podane w uzasadnieniu, co prowadziłoby do sprzeczności między uzasadnieniem decyzji a jej rozstrzygnięciem (por. wyrok WSA w Warszawie z 12 maja 2015 r., sygn. III SA/Wa 632/14, LEX nr 1819459).
Autorka jest radcą prawnym
podstawa prawna: art. 107 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego. (tekst jedn. DzU z 2018 r. poz. 2096 ze zm.)
