Strefy wolne od dzieci

„Od dzisiaj nie wpuszczamy małych, rozkrzyczanych dzieci. Jesteśmy restauracją dla dorosłych, którzy potrafią docenić dobre jedzenie i wychodzą na miasto, by się nim delektować. Mamy świadomość, że nasza decyzja nie wszystkim się spodoba, ale dokładnie ją przemyśleliśmy. Uważamy, że wszyscy, którzy rozumieją naszą branżę, zgodzą się, że jest to właściwe rozwiązanie" – takie oświadczenie wiosną 2015 r. opublikowała na Facebooku restauracja The Lobster Pound and Moore z North Sydney w Kanadzie.

Informacja wywołała niespodziewane poruszenie. W ciągu kilku godzin atmosfera stała się gorąca. Pojawiła się fala wpisów oburzonych rodziców, nawoływania do bojkotu restauracji i groźby skierowane pod adresem właściciela i jego rodziny.

„Nawet gdyby mi zapłacili, nie przekroczę drzwi tej restauracji – brzmiał jeden z komentarzy. – Ich brak współczucia, nawet opublikowany w sposób profesjonalny, pozostawia zły smak, który powoduje, że nie chcę próbować ich potraw!".

Inni twierdzili, że niektórzy dorośli bywają o wiele bardziej uciążliwi niż dzieci, i mówili, że to nieuczciwe, ponieważ dzieci mogą zachowywać się głośno z różnych powodów, takich jak na przykład autyzm.

Właściciel restauracji ugiął się pod presją wściekłych rodziców. Kilka godzin później przyznał publicznie, że jest mu przykro, iż zawiódł swoich klientów. „Przepraszam za mój poprzedni post. Użyłem niefortunnych sformułowań. Kocham dzieci i gdybym tylko mógł, sam bym chciał je mieć" – napisał, po czym obiecał, że w jego restauracji zostanie nakarmiony każdy głodny brzuszek.

Ta sprawa nie skończyła się jednak na lokalnej potyczce. Bardzo szybko zaczęła rosnąć liczba głosów poparcia pierwotnej inicjatywy restauracji. Wkrótce czterokrotnie przewyższyła ilość sprzeciwów.

„Jestem jedną z osób, które pragną jeść w spokoju – napisała jedna z klientek, przyznając restauracji pięć gwiazdek. – Brawo za przywrócenie mi wiary, że my też mamy jakieś prawa".

Konflikt The Lobster Pound and Moore z internautami zyskał duży rozgłos w Kanadzie i na świecie. Okazało się, że problem wcale nie jest marginalny, a co ciekawe, za istnieniem restauracji dla dorosłych opowiadają się nie tylko single i bezdzietne pary, ale również rodzice pragnący na chwilę odpocząć od codzienności. Także na stronie www.debate.org pojawiło się pytanie „Czy powinny istnieć restauracje child-free?". W chwili obecnej 96 proc. internautów twierdzi, że tak, a jedynie 4 proc. jest przeciwnych, uważając, że to dyskryminacja i atak na instytucję rodziny.

„Ludzie, obudźcie się! – pisze oburzony internauta, – Jeszcze nie tak dawno kolorowi w Ameryce nie byli wpuszczani do niektórych restauracji. Dyskryminacja ze względu na płeć, wiek, rasę lub preferencje seksualne jest niezgodna z prawem. Nie można zakazać komuś wstępu do miejsca publicznego, ponieważ ma 2 lata zamiast 22. Należy pamiętać, że w restauracjach dzieci powinny istnieć, ponieważ są naszą przyszłością i muszą być akceptowane, a nie odrzucane".

W odpowiedzi na tę wypowiedź inny uczestnik debaty pisze: „Kolorowi zostali dyskryminowani przez polityką rasistowską, a nie dlatego, że krzyczeli, płakali lub biegali wokół innych klientów delektujących się jedzeniem".

Strefa strefie nierówna

Jak trudno zadowolić obie strony konfliktu, przekonali się Christine Wick i Klaus Schulte, właściciele berlińskiej kawiarni Cafe Niesen. Wydzielili w swoim lokalu salę na dziesięć miejsc, gdzie dorośli mogli w spokoju przeczytać gazetę i wypić kawę. Podobnie jak w przypadku The Lobster Pound and Moore zalała ich fala krytyki. Właściciele nie mogli pojąć, skąd się wzięła taka reakcja, tym bardziej że w tym samym czasie w lokalu powstała inna sala, przeznaczona specjalnie dla rodziców z małymi dziećmi. Znajdowało się tam mniej stolików, by łatwiej było ustawić wózki, a menu zawierało więcej potraw dla maluchów. To nie miało znaczenia dla opinii publicznej. Jeden z niemieckich polityków wzywał nawet do bojkotu Cafe Niesen, ponieważ, jak twierdził, tworzenie „child-free zone" jest przejawem wrogiego nastawienia do instytucji, jaką jest rodzina, której potrzeby powinny być zaspokajane w pierwszej kolejności.