Od kilku tygodni oczy tysięcy Polaków zwróconych są w stronę Sądu Najwyższego. Nie chodzi jednak o kolejną potyczkę o praworządność w tym sądzie, ale o spory, czy orzekający w nim niektórzy sędziowie są nimi, czy też nie.
Tysiące ludzi oczekuje tego, czego należy w normalnej sytuacji oczekiwać od sądu: rozstrzygnięcia w ważnej dla ich życia i majątku kwestii. SN ma bowiem wskazać, jaką linię mają przyjąć sądy powszechne rozpatrujące spory frankowiczów z bankami. Z powodu choroby pierwszej prezes Sądu Najwyższego rozprawa z 25 marca została przesunięta na kwiecień. Jednak to, co miało być świętem sądownictwa, ważnym wydarzeniem prawnym, może stać się znowu ciężarem dla Temidy.
Czytaj także:
Uchwała frankowa SN przeniesiona na 13 kwietnia
Z ust wielu prawników walczących o tzw. wolne sądy już padają deklaracje, że mieszany skład Izby Cywilnej SN, która ma orzekać w sprawie frankowej (jest w niej kilku nowych sędziów, którzy otrzymali rekomendacje dla swoich nominacji sędziowskich od uznawanej za niekonstytucyjną Krajowej Rady Sądownictwa), sprawi, że ważność zapadłych rozstrzygnięć może być później kwestionowana. Tę narrację już podchwytują prawnicy banków, którym bardziej niż na idei praworządności zależy na interesie klientów.
