Na położonej wyżej równinie na północ od Campus Martius znajdował się rzucający się w oczy, zagadkowy i wzbudzający żywe dyskusje element krajobrazu, który wymykał się gotowym interpretacjom, oprócz takiej, że musiało to być dzieło jakiegoś prehistorycznego i dawno wymarłego ludu. Na powierzchni około 36 hektarów rozmieszczone były w liniach prostych konstrukcje ziemne: pagórki tworzące rodzaj kwadratu, nad którymi górował dziewięciometrowy kurhan w kształcie stożka. Rufus Putnam, który sporządził dokładne mapy okolicy, nazwał cały system kopców „Starożytnymi Budowlami", a stożkowate wzniesienie zyskało miano „Wielkiego Kopca".