Detektyw może być alkoholikiem, rozwodnikiem, może być wyrzucony ze służby, zawieszony, może być cyniczny, seksistowski i brutalny, ale musi spełniać jeden warunek – musi przeciwstawiać się złu. To on bowiem, mimo ułomności, ocala naszą wiarę, że świat może być choć odrobinę lepszy. Kosztem spokoju duszy, życia rodzinnego przywraca światu harmonię, na powrót osadzając go w ramach etyki i moralności. Detektywi są niczym mitologiczne Erynie, boscy wysłannicy ścigający sprawców ziemskich zbrodni, choć same również budzą przestrach i trwogę.
Innymi słowy, jest wiele szlachetności w tradycyjnym kryminale, co sprawia, że gatunek ten się nie starzeje. Może dlatego, kiedy w 2014 r. stacja HBO pokazała pierwszą serię „Detektywa", wymyślonego, napisanego i zrealizowanego przez Nica Pizzolatto – utalentowanego prozaika urodzonego w 1975 r. – widzowie i krytycy zachowywali się, jakby pierwszy raz w życiu zobaczyli „Milczenie owiec". Zachwytów było co niem...
Dostęp do najważniejszych treści z sekcji: Wydarzenia, Ekonomia, Prawo, Plus Minus; w tym ekskluzywnych tekstów publikowanych wyłącznie na rp.pl.
Dostęp do treści rp.pl - pakiet podstawowy nie zawiera wydania elektronicznego „Rzeczpospolitej”, archiwum tekstów, treści pochodzących z tygodników prawnych, aplikacji mobilnej i dodatków dla prenumeratorów.
