Problem ten od zawsze interesował naukowców, ale ostatnio impulsem do dyskusji na ten temat stał się zgon Mbah Gotho, mieszkańca wyspy Jawa, który „według dowodu tożsamości" urodził się w 1870 roku, a więc przeżył 146 lat. Rodzina zmarłego pospieszyła powiadomić o tym BBC. Niestety, wiadomość jest bardzo problematyczna, gdyż – jak przyznają władze indonezyjskie – obowiązek rejestrowania narodzin wprowadzono w tym kraju dopiero od 1900 roku.
Nurtujący problem
Oficjalnie uznawany w świecie nauki rekord długowieczności należy do Francuzki Jeanne Louise Calment, która przeżyła 122 lata i 164 dni (zmarła w 1997 r.). Niekwestionowany wiek osiągnęła także Japonka Shigeko Isumi – 120 lat i 237 dni.
W ciągu minionych dwóch stuleci statystyczna długość ludzkiego życia w skali światowej zmieniła się w sposób spektakularny, wzrosła od 25 do 71 lat. Jednak kwestia limitu życia jest w nauce wciąż terra incognita, w równym stopniu fascynuje badaczy, jak ich dzieli.
Każdego miesiąca w pismach specjalistycznych ukazuje się niemal tysiąc artykułów naukowych poświęconych problemowi biologii starzenia się. Niektórzy badacze, o temperamencie publicystów, kreślą nawet wizję ludzi żyjących tak długo jak rekiny grenlandzkie, czyli do 400 lat.
Z wielkim odzewem wśród naukowców spotkały się badania przeprowadzone przez Institut de recherche Biomédicale et d'épidémiologie du sport (l'université Paris Descartes), z których wynika, że istnieje realna bariera długości życia.
