Międzynarodowy zespół badaczy wydłużył życie nicieni zmieniając dwa mechanizmy sygnalizacji komórkowej, czyli elementu systemu komunikacji, który reguluje procesy zachodzące w komórkach i koordynuje ich aktywność.

Nicienie Caenorhabditis elegans są często wykorzystywane przy badaniach nad starzeniem się organizmu, ponieważ mają wiele wspólnych z ludźmi genów i żyją jedynie trzy-cztery tygodnie, więc naukowcom łatwo jest zaobserwować jak modyfikacje genetyczne lub zmiany w środowisku nicieni wpływają na długość ich życia.

W ramach badań, opisanych w "Cell Reports", naukowcy zmodyfikowali dwa mechanizmy sygnalizacji komórkowej, które występują również u ludzi - chodzi o elementy tzw. szlaku insulinowego. Fakt, iż w ramach badania zajęto się mechanizmami, które są spotykane również w organizmie człowieka sprawia, że wyniki badań mogą mieć wpływ na rozwój terapii przeciwdziałających starzeniu się.

Badanie wykazało, że modyfikacja jednego z mechanizmów wydłużyła życie nicieni o 30 proc., a drugiego - o 100 proc. Kiedy jednak dokonano modyfikacji obu mechanizmów - życie nicieni wydłużyło się o 500 proc.

Jarod Rollin z laboratorium w Bar Harbor, w Maine, główny autor artykułu podkreśla, że "osiągnięto szaloną synergię". - Jeden plus jeden nie dało nam dwóch, lecz pięć. Nasze badania dowiodły, że nic w przyrodzie nie istnieje w próżni; aby rozwinąć najefektywniejsze terapie przeciwdziałające starzeniu się musimy zajmować się całymi sieciami procesów, a nie tylko pojedynczymi mechanizmami sygnalizacji komórkowej - podkreślił.

Naukowcy podkreślają przy tym, że nie jest jasne jakie interakcje zachodzą pomiędzy dwoma zmodyfikowanymi mechanizmami.