Bohaterami filmu Michaela Grandage'a są Thomas Wolfe, pisarz, oraz Maxwell Perkins, legendarny amerykański wydawca i redaktor, m.in. książek Ernesta Hemingwaya i F. Scotta Fitzgeralda. Nikt tak jak on nie potrafił odkrywać talentów i ich promować.
Grandage zrobił film o profesjonaliście, któremu młody autor przynosi tysiące zapisanych stron. A Perkins wśród tego zalewu słów znajduje dzieło. Ale żeby je wydobyć, spędza z Wolfem dnie i noce na rozmowach, wyrzucaniu całych akapitów, skreślaniu niepotrzebnych opisów i wątków.
Z powieści „Spójrz ku domowi, aniele" Perkins usunął 90 tysięcy słów. Tak powstał pierwszy bestseller Wolfe'a, który natychmiast przyniósł Perkinsowi kolejnych 5 tysięcy stron do „obrobienia".
Wolfe chce na kartkach papieru zamknąć całą Amerykę. Jest facetem, dla którego najważniejsze jest pisanie. Nawet ukochana kobieta staje się zawalidrogą, bo żąda odrobiny uwagi. Ale „Geniusz" nie jest filmem wyłącznie o tworzeniu. To również opowieść o przyjaźni. Perkinsa i Wolfe'a połączyły relacje podobne do tych, które łączą ojca i syna.
Michael Grandage jest cenionym reżyserem teatralnym. W stosunku do „Geniusza" padają zarzuty, że jego filmowy debiut jest przegadany, toczy się głównie we wnętrzach: biurze i domu wydawcy, mieszkaniu pisarza. Obserwowanie relacji ludzi tak bardzo się różniących, a jednocześnie tak bardzo się przyciągających, jest jednak ciekawe. Zwłaszcza że wcielają się w nich znakomici aktorzy: Jude Law i Colin Firth.
