Krzysztof Kowalewski ukończył Wydział Aktorski warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w 1960 r.. Współpracował z warszawskimi Teatrami : Klasycznym, Dramatycznym, Polskim, Studenckim Teatrem Satyryków, Rozmaitości, Kwadrat. Był aktorem Teatru Współczesnego w Warszawie od roku 1977.
Urodził się 20 marca 1937 r. w Warszawie. Zagrał około 100 ról w polskich filmach i serialach. Na dużym ekranie debiutował w 1960 r. niewielką rolą w "Krzyżakach" Aleksandra Forda. W kolejnych latach wystąpił m.in. w filmach „Urząd” Janusza Majewskiego (1969) i „Uciec jak najbliżej” Janusza Zaorskiego (1972). Duże uznanie widzów przyniosła mu rola Rocha Kowalskiego w „Potopie” Jerzego Hoffmana z 1974 r. Po latach Kowalewski wystąpił u Hoffmana w „Ogniem i mieczem”, jako Zagłoba (1999).
Dużą popularność przyniosły Kowalewskiemu role komediowe. Aktor wystąpił m.in. w filmach: "Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz" (1978), "Miś" (1980, jako Hochwander, kierownik produkcji), "Wyjście awaryjne" (1982), "C.K. Dezerterzy" (1985), "Rozmowy kontrolowane"(1991), "Nic śmiesznego"(1995), "Ryś" Stanisława Tyma (2007).
Najmłodsza publiczność pamięta Kowalewskiego m.in. z ról w serialach „Rodzina Leśniewskich” (1978) i „Janka” (1989). Ponadto użyczył swojego głosu w blisko 30 filmach animowanych.
Kowalewski znany był również słuchaczom radiowym, jako niezapomniany Pan Sułek w satyrycznym słuchowisku autorstwa Jacka Janczarskiego, pt. "Kocham Pana, Panie Sułku" - przypomina Onet. Pan Sułek, "starszy bęcwał w młodym wieku" (jak postać tę określił sam Kowalewski), pojawił się na antenie radiowej Trójki w 1973 roku. Od początku towarzyszyła mu Pani Eliza (w tej roli Marta Lipińska). Na każde jej "Kocham Pana, Panie Sułku...", Sułek odpowiadał nerwowym: "Cicho!". Kowalewski, pytany przez Jana Bończę Szabłowskiego, na czym jego zdaniem polega wielka popularność tej w gruncie rzeczy mało sympatycznej postaci, odparł: "Socjologowie określiliby to krótko: czar chama".
