Prawda jest warta nawet najwyższej ceny. Film „Fritz Bauer kontra państwo"

Film zaczyna się od sceny, w której prawnika zabiera z jego mieszkania karetka. Połączył pigułki nasenne z alkoholem. Zwierzchnicy starają się wykorzystać ten incydent do udowodnienia, że prokuratorem nie może być osoba niestabilna psychicznie, o której chodzą plotki, że usiłowała popełnić samobójstwo.

„Mam pistolet, gdybym chciał popełnić samobójstwo, nie byłoby plotek" – ucina dyskusje Bauer. Ale wie, że w walce o odnalezienie Eichmanna nie może liczyć na wsparcie niemieckiego rządu. I korzysta z pomocy Mosadu.

„Fritz Bauer kontra państwo" to film o samotnej walce o sprawiedliwość i uczciwe stawienie czoła przeszłości. Bo to państwo kryje zbrodniarzy i szuka haków na ludzi niewygodnych.

Takim hakiem jest również „inność", a Bauer jest homoseksualistą. Podobnie jak jego asystent szantażowany przez policję, mający do wyboru ujawnienie kontaktów Bauera z Mosadem albo więzienie za uprawianie seksu z podstawioną mu męską prostytutką.

Margarethe von Trotta, robiąc film „Hannah Arendt" o filozofce, która relacjonowała proces Eichmanna, pokazała banalność zła. Kraume opowiedział o niewygodnej prawdzie i cenie za uczciwość. I o niezłomności ludzi, którzy muszą rozliczyć przeszłość.

Gorzkie, ciekawe kino ze znakomitą kreacją Burgharta Klaussnera w roli tytułowej.