Problem
Przełożony zwrócił się o wykonywanie pracy w godzinach nadliczbowych do pracownika zatrudnionego w urzędzie gminy, niepełnosprawnego w lekkim stopniu. Podwładny wyraził na to zgodę pod warunkiem wypłacenia mu dodatku do wynagrodzenia za nadliczbową pracę. Czy pracodawca powinien wypłacić taki dodatek?
Co mówią przepisy
Zgodnie z art. 42 ustawy o pracownikach samorządowych (dalej u.p.s.) w sytuacji, gdy wymagają tego potrzeby jednostki, w której pracownik samorządowy jest zatrudniony, na polecenie przełożonego wykonuje on pracę w godzinach nadliczbowych, w tym w wyjątkowych przypadkach także w porze nocnej oraz w niedziele i święta. Regulacji tej nie stosuje się do kobiet w ciąży oraz, bez ich zgody, do pracowników samorządowych sprawujących pieczę nad osobami wymagającymi stałej opieki lub opiekujących się dziećmi w wieku do 8 lat.
Pracownikowi samorządowemu za pracę wykonywaną na polecenie przełożonego w godzinach nadliczbowych przysługuje, według jego wyboru: wynagrodzenie albo czas wolny w tym samym wymiarze, z tym że wolny czas, na wniosek pracownika, może być udzielony w okresie bezpośrednio poprzedzającym urlop wypoczynkowy lub po jego zakończeniu.
W myśl art. 43 ust. 1 u.p.s. w sprawach nieuregulowanych w tej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu pracy (dalej k.p.). W art. 151[1] k.p. przewidziano, że za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia, należy się dodatek w wysokości 50 proc. lub 100 proc. wynagrodzenia.
W myśl art. 15 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (dalej u.z.n.) czas pracy niepełnosprawnego nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Czas pracy niepełnosprawnego zaliczonego do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo. Osoba niepełnosprawna nie może być zatrudniona w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych. Zgodnie z art. 16 ust. 1 u.z.n. ograniczeń tych nie stosuje się tylko do osób niepełnosprawnych:
