Bardzo niebezpieczny dla dzieci, ale także dla dorosłych, jest niedobór jodu w diecie. Jego istotnym źródłem jest mięso. Deficyt jodu w okresie ciąży powoduje niedorozwój układu nerwowego u płodów, znany jako kretynizm. Niedostateczna podaż jodu w diecie skutkuje niedoborem hormonów tarczycy, co prowadzi do nieprawidłowego rozwoju mózgu w wyniku zaburzonej neurogenezy, mielinizacji neuronów, synaptogenezy oraz wzrostu neurytów i dendrytów. Badania wykazały, że nawet u 15 proc. płodów ze znacznym niedoborem jodu rozwija się kretynizm, a u osób pozornie normalnych obciążonych ciężkim niedoborem jodu stwierdzono utratę 10-15 punktów ilorazu inteligencji (IQ). Niedobór jodu, który jest niezbędnym składnikiem do syntezy hormonów tarczycy, klinicznie powoduje objawy niedoczynności tarczycy. Należą do nich między innymi stałe poczucie słabości i zmęczenia, trudności z koncentracją i pamięcią, a także depresja. Powyższe zaburzenia potwierdzają badacze holenderscy Nicole Neufingler i Ans Eilander (2022), którzy stwierdzili, że „spożycie jodu, witaminy B12, żelaza i wapnia były generalnie niższe w dietach roślinnych w porównaniu z osobami jedzącymi mięso”.
Niedobory witaminy B12 i żelaza powodują niedorozwój mózgu i anemię
Liczne badania naukowe dowodzą, że dzieci kobiet wegetarianek i w większym stopniu weganek są w grupie ryzyka niedoboru witaminy B12. Wynika to z faktu niejedzenia mięsa, gdyż rośliny nie produkują i nie zawierają aktywnej witaminy B12. Jak wykazały badania szwajcarskich badaczek Doreen Gille i Alexandry Schmid (2015) najlepszym źródłem witaminy B12 jest mięso, potem mleko i jaja. Witamina B12 pełni ważną rolę w metabolizmie kwasów tłuszczowych niezbędnych do tworzenia i utrzymania osłonek mielinowych otaczających włókna nerwowe. U niedożywionych dzieci awitaminoza B12 hamuje mielinizację neurytów, a może nawet powodować zanik już istniejących osłonek mielinowych. Według Bentona (2010) „Biorąc pod uwagę, że mielinizacja wpływa na szybkość przewodzenia impulsów nerwowych, ….. brak mielinizacji będzie miał negatywne konsekwencje dla rozwoju poznawczego”. Naukowiec dodaje ponadto: „Długotrwały niedobór witaminy B12 może spowodować nieodwracalne uszkodzenie mózgu”.
Niedobory witaminy B12 powodują także anemię. Witamina B12 jest niezbędna do prawidłowego dojrzewania krwinek czerwonych. Gdy jej brakuje, krwinki czerwone zatrzymują się w rozwoju w stadium niedojrzałego megaloblastu, prowadząc do anemii złośliwej. Takie erytrocyty nie przenoszą tlenu, bo nie mają hemoglobiny. W konsekwencji potęgują uszkodzenie neuronów powodowane niedotlenieniem. Warto podkreślić, że komórki nerwowe są bardzo wrażliwe na brak tlenu i już po 3 minutach niedotlenienia zaczynają obumierać.
Niezależnie od deficytu witaminy B12, niedokrwistość u wegetarian i wegan wzmagają niedobory żelaza. W diecie wegańskiej, która całkowicie wyklucza konsumpcję mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego, żelazo jest obecne wyłącznie w trudno przyswajalnej formie niehemowej. Naukowcy wykazali, że u dzieci mięso pokrywa 33 proc. zapotrzebowania na żelazo. Mięso czerwone zawiera 50 – 80 proc. żelaza hemowego, a białe 25 – 40 proc. Tymczasem Amaro Lopez i Camara Martos - hiszpańscy naukowcy z Uniwersytetu w Kordobie już w 2004 roku udowodnili, że wydajność wchłaniania jelitowego wynosi 15 proc. dla żelaza hemowego i mniej niż 5 proc. dla niehemowego. Ponadto jelitowe wchłanianie Fe2+ u wegetarian i wegan jest utrudnione przez blokery jego wchłaniania np. kwas fitynowy i kwas szczawiowy, które obficie występują w roślinach strączkowych i produktach pełnoziarnistych stanowiących podstawę diet wegetariańskich.
Żelazo jest istotnym elementem strukturalnym cząsteczki hemoglobiny, która transportuje tlen do wszystkich narządów ciała, w tym do mózgu. Deficyt żelaza w diecie powoduje zahamowanie syntezy hemoglobiny, prowadząc do spadku liczby czerwonych krwinek i niedotlenienia tkanki nerwowej. Anemia z niedoboru żelaza jest szczególnie niebezpieczna w okresie niemowlęcym. Skutkuje przyhamowanym rozwojem umysłowym i ruchowym, a w późniejszym dzieciństwie nieuwagą, słabymi zdolnościami poznawczymi i niższymi osiągnięciami szkolnymi. Negatywne skutki anemii wywołanej niedoborem żelaza w tzw. „oknach rozwojowych” są trwałe i nie można ich zrekompensować w późniejszym okresie. Wieloletnie badania doktor Betsy Lozoff z Uniwersytetu Michigan (2006) i jej współpracowników z kilku innych amerykańskich uniwersytetów dowiodły, że dzieci u których stwierdzono anemię przed ukończeniem 2 roku życia wykazywały deficyty poznawcze i problemy w osiągnięciach szkolnych między 4 a 19 rokiem życia. Z kolei obserwacje innych naukowców ujawniły, że osoby dotknięte anemią w okresie niemowlęcym charakteryzowały się niższym ilorazem inteligencji, niecierpliwością i problemami społecznymi.