Białecki: jestem zaskoczony, że zostałem prezesem

Czy rozpoczynając karierę przypuszczał Pan, że zostanie prezesem Krajowej Rady Notarialnej?

Mariusz Białecki: Nie. Dotąd jestem wręcz zaskoczony. Tym bardziej, że wybory w samorządzie notarialnym są przecież dwustopniowe. Najpierw wytypowali mnie koledzy z izby i to jeszcze jestem w stanie zrozumieć. Potem jednak notariusze z całego kraju wybrali mnie spośród 11 kandydatów. Więc element relacji osobistych nie miał żadnego znaczenia. A tak na marginesie to nie przesadzajmy z tą karierą, to raczej ogromna odpowiedzialność i duża praca.

Czy Pana rodzice też wykonywali zawód notariusza?

Nie, nie pochodzę z prawniczej rodziny. Decyzję o wyborze prawa podjąłem w szkole średniej. Kiedy poszedłem do liceum, wybuchła nam w kraju wolność. Wszystko się zmieniało. Zafascynowało mnie to, że system prawny jest tworzony właściwie od nowa. Mówiono nam, że społeczeństwo obywatelskie będzie się opierało na socjologach i prawnikach. To pomogło mi w podjęciu decyzji o wyborze kierunku studiów.

Czy był Pan pilnym studentem?

Takim średnio pilnym. Oczywiście, nie stroniłem od życia towarzyskiego, ale studia prawnicze są wymagające. Swoje trzeba wykuć. Nadnaturalne zdolności nie zastąpią lektury przepisów. Opowieści o tym, że ktoś przygotował się do egzaminu w jeden wieczór trzeba włożyć między bajki. Oczywiście, niektórym udawało się zaliczyć jakiś mniej istotny przedmiot fartem.

Pamiętam, że zdawałem egzamin z języka obcego z moim przyjacielem. Kolega nie miał zdolności językowych. Egzaminatorka z pobłażaniem patrzyła na jego próby wypowiedzi. Ku naszemu zaskoczeniu, nagle mu przerwała i ... zaordynowała dietę złożoną z większej ilości ryb. Bo ponoć fosfor dobrze działa na umysł. Kolega jakoś egzamin zdał i być może posłuchał rady egzaminatorki, bo dziś jest wybitnym prawnikiem i uniwersyteckim nauczycielem akademickim. Języka obcego jednak nadal nie opanował.

Czy na studiach działał Pan w samorządzie studenckim?

Nie. Ciągoty do działania w samorządzie odkryłem w sobie dopiero, gdy zostałem notariuszem.

Dlaczego zdecydował się Pan na notariat?

Na zawód notariusza zdecydowałem się podczas praktyk studenckich. Myślałem, że praca rejenta jest nudna. Pracuje w ciszy swojego gabinetu. Nie odnosi jakiś spektakularnych sukcesów.