[b]Rz: Jak się pan poczuł, wychodząc z reprezentacją na boisko w Turcji już jako trener, nie piłkarz?[/b]

[b] Tomasz Frankowski:[/b] Nigdy nie lubiłem rozgrzewek, przez 20 lat mnie zmuszali i nagle mogłem stanąć z boku. Piłkarze się rozciągali, ja rozmawiałem z Franciszkiem Smudą i Hubertem Małowiejskim. Przyglądaliśmy się, jaki zaciąg przyjechał.

[b]No i jaki? [/b]

Młody. Ci zawodnicy rzadko dostają powołania. To narybek, zobaczymy, co z niego wyrośnie.

[b]Ta drużyna miała ostatnio serię kilkuset minut bez gola. Ma pan duże pole do popisu? [/b]

Po takiej serii można zwątpić, jestem jednak optymistą. Coś pokażę na treningach, ale mam nadzieję, że pomagać będą także same rozmowy. Chcę podtrzymywać zawodników na duchu, presja na napastników jest ogromna.

[b]Widzi pan nowego Tomasza Frankowskiego? [/b]

Tu nie chodzi o nowego Frankowskiego, ważne, żeby piłkarz miał swój styl. Zobaczę, ile będę miał czasu, jak długo będę mógł pokazywać chłopakom techniki strzałów.

[b]Pamięta pan, kiedy ostatnio był na zgrupowaniu reprezentacji? [/b]

Za Leo Beenhakkera, nie pamiętam dokładnie, gdzie i kiedy. Bardzo dawno temu. Teraz nie miałem jednak szybszego tętna. Znowu dostałem dres z orzełkiem, a to bardzo przyjemne uczucie. Dobrze trafiłem na początek, bo w Turcji nie ma dziennikarzy i możemy w spokoju popracować przez trzy dni do meczu z Bośnią (piątek o 20.30, TVP 1 – red.). Tremy na pierwszych zajęciach nie miałem i nie spodziewam się, by się pojawiła, gdy na zgrupowaniu będzie reprezentacja w najsilniejszym składzie.

[b]Nie boi się pan kompromitacji na Euro? Pan też będzie rozliczany z wyników. [/b]