Modliłem się o zdrowie

Trudno było podjąć decyzję, których trzech zawodników skreślić z kadry na mistrzostwa Europy?

Franciszek Smuda:

Na pewno był to jeden z najtrudniejszych momentów w moim trenerskim życiu. Nie chciałem nikogo skrzywdzić, wszyscy piłkarze ciężko pracowali i zasłużyli, by być w kadrze. Nie chciałem popełnić żadnego błędu, spotkałem się z całym sztabem szkoleniowym, później z kapitanem Jakubem Błaszczykowskim. No i musiałem przejść do rozmów z samymi zawodnikami.

Jak zareagowali?

W porządku, nie było żadnej histerii. Spokojnie wytłumaczyłem, dlaczego podjąłem takie decyzje. Najlepiej zachował się Michał Kucharczyk, który bardzo mi podziękował za samą możliwość przebywania na zgrupowaniu. Powiedział, że jest młody, że jeszcze będzie grał na wielkich turniejach, ale to ja dałem mu jako pierwszy poczuć atmosferę przygotowań do mistrzostw Europy.

Czego zabrakło Glikowi, Jodłowcowi i Kucharczykowi, a co mają inni, z którymi przegrali rywalizację?

Ta trójka nie została z kadry wyrzucona, po prostu musiałem przemyśleć, co każdy z nich może dać drużynie w konkretnym momencie. Nie chcę teraz sprawiać im dodatkowej przykrości i publicznie wytykać wad. Dwa miesiące po mistrzostwach Europy zaczynamy eliminacje do mistrzostw świata, być może do tego czasu ci piłkarze poprawią się w niektórych elementach i wrócą do drużyny. Nie zamknąłem przed nimi drzwi.

Kontuzja Łukasza Fabiańskiego to dla pana duże zmartwienie?

Tego piłkarza najbardziej mi szkoda. Kontuzja jest jego osobistą tragedią. Był w dobrej formie, świetnie zaprezentował się w spotkaniu z Łotwą i nagle wszystko przepadło. Łukasz też jest jeszcze młody i może wiele osiągnąć, ale czułbym się spokojniej, mając go w drużynie na Euro. Właśnie z powodu możliwości kontuzji oglądanie meczu ze Słowacją było dla mnie katorgą. Jeszcze nigdy w życiu tak bardzo się nie martwiłem o zdrowie zawodników. Stałem przy linii bocznej i modliłem się, by nic nikomu się nie stało.

Zgodzi się pan, że ma pan najsilniejszą reprezentację Polski od lat? Ani Jerzy Engel i Paweł Janas przed mundialami, ani Leo Beenhakker przed mistrzostwami Europy 2008 nie mieli tak wielu zawodników w wysokiej formie.

Drużyna Beenhakkera była bardziej doświadczona. Większość piłkarzy, która grała na poprzednich mistrzostwach Europy, miała w pamięci mundial z 2006 roku. My mamy inną sytuację. Wielki turniej to dla 90 procent moich zawodników absolutna nowość (to nie do końca prawda, ze Słowacją zagrało pięciu piłkarzy, którzy byli w kadrze na Euro 2008 – red.). Ale jestem spokojny, wiem, że sobie poradzą. Ciągle mówi się o presji, ale przecież ci zawodnicy grają na co dzień w wielkich klubach, na wielkich stadionach, są wobec nich olbrzymie wymagania i są tam gwiazdami. Porównywanie mojej kadry do poprzednich nie ma sensu. Nawet futbol się zmienił. Mogę tylko powiedzieć, że wybrałem grupę zdecydowanie najlepszych polskich piłkarzy, nie brakuje mi nikogo. Nie mamy komfortu Niemców czy Holendrów, którzy naprawdę mogą wybierać spośród dużo większej grupy, ale zrobiliśmy, co w naszej mocy. Mam nadzieję, że życie potwierdzi, że się nie pomyliłem w decyzjach.

Czy podstawowy skład na mecz z Grecją ma pan w głowie od dawna, czy może zmieniło coś zgrupowanie w Austrii?

Oczywiście patrzyłem, jak pracują piłkarze, ale przecież wiedziałem, na co ich stać, i chciałem przede wszystkim ich dobrze przygotować. Spotkania z Łotwą czy Słowacją niczego nie zmieniły. Przez dwa i pół roku miałem możliwość sprawdzenia wielu zawodników, każdego dotknąłem i wiem, kto się przyda na mistrzostwach Europy. W Lienzu do niektórych nabrałem jeszcze większego zaufania. W kadrze został na przykład Marcin Kamiński – młodziutki zawodnik z Lecha Poznań ma szansę zostać w przyszłości podstawowym zawodnikiem reprezentacji.

Zrezygnował pan z dwóch obrońców. Czy to znaczy, że pana drużyna nastawia się na ofensywną grę?

Skreśliłem dwóch obrońców, ale na zgrupowaniu było ich dziesięciu. Były obawy co do zdrowia Damiena Perquisa, ale okazało się, że wszystko jest w porządku, a zawodnik bardzo szybko wrócił do wysokiej formy. Jestem przekonany, że na Euro będzie naszym silnym punktem. Przypatrywałem mu się w spotkaniu ze Słowacją, kilka razy przewrócił się na złamaną wcześniej rękę, nie miał żadnych obaw, nie zabrakło zaangażowania, nic mu nie przeszkadzało.