Tajne akta na ulicy

Niedawno do grona pechowców dołączyła minister ds. bogactw naturalnych Kanady. Kilka dni temu Linda Raitt udała się – w celu udzielenia wywiadu – do studia telewizji CTV w Ottawie. Miała mówić o czasowym zamknięciu reaktora nuklearnego w Chalk River, które spowodowało brak izotopów wykorzystywanych w onkologii. By móc skuteczniej odeprzeć atak opozycji, pani Raitt zabrała ze sobą tajne dokumenty, zawierające między innymi informacje o tym, ile rząd inwestuje w reaktory nuklearne. Po czym zostawiła papiery w studiu, gdzie przeleżały równo tydzień. Gdy dziennikarze się zorientowali, co zawierają, wybuchł polityczny skandal.

Rzeczniczka prasowa pani minister już straciła pracę. Premier nie przyjął jednak dymisji Lindy Raitt. Stephen Harper uznał, że to nie ona, tylko jej pracownicy są odpowiedzialni za poufne dokumenty resortu. – Pani minister słusznie oczekiwała, że jej ludzie będą w stanie upilnować tych parę papierków – argumentował Harper. W Kanadzie to nie pierwszy tego rodzaju skandal. W 2008 roku tajne dokumenty zgubił ówczesny szef MSZ Maxime Bernier. Zostawił je w domu narzeczonej. Został zdymisjonowany.

[srodtytul]Norma na Wyspach[/srodtytul]

Prym wiodą jednak Brytyjczycy. – Już tak się do tego przyzwyczailiśmy, że nikt nie zwraca na to uwagi. Również ja, gdy kolejny raz słyszę, że ktoś zostawił gdzieś ważne papiery, myślę po prostu: „Znowu” – mówi „Rz” Alex Kelleher, brytyjski ekspert w sprawach ochrony danych w firmie Cognitive Match.

Co gubili brytyjscy urzędnicy? Ostatnio – z czego śmiały się media nie tylko w Wielkiej Brytanii – dokładną instrukcję, jak malować i pudrować premiera Gordona Browna. Była w niej między innymi mowa o tym, jak używać samoopalacza.

Ale były też o wiele poważniejsze historie. W 2007 roku urząd podatkowy zgubił płyty CD z poufnymi danymi 25 milionów obywateli (były tam nawet informacje o kontach bankowych). Potem doszły dyski z danymi około 350 osób, które zeznawały w procesach i były objęte programem ochrony świadków. Zaginęły też dane ponad 80 tysięcy więźniów. Szczytem niefrasobliwości było pozostawienie w pociągu dokumentów o szczegółach brytyjskiej polityki wobec al Kaidy i walki z terroryzmem. Ktoś znalazł kiedyś przed pubem pendrive z nazwiskami i tajnymi hasłami urzędników Ministerstwa Pracy.

– Rzeczywiście, chyba jesteśmy pod tym względem najgorsi – przyznaje Kelleher. Brytyjczycy pozwolili nawet, by w niepowołane ręce trafiły tajne dane dotyczące oficerów RAF – między innymi informacje o ich stanie zdrowia i pozamałżeńskich związkach.

Czy nikt nie boi się, że ktoś zrobi z nich użytek? – Nikt by tego nie chciał. Ale skoro na razie nic takiego się nie stało, więc i niepokój jest mniejszy – przyznaje Kelleher.

[srodtytul]Polska policja też zgubiła dane[/srodtytul]

Wpadki zdarzają się wszędzie. W kwietniu Czesi zgubili dane dotyczące około 200 uczestników szczytu UE – USA. Tajne dokumenty o przesłuchaniach świadków zawieruszyła zachodniopomorska policja. Na zagubionej płycie, która dotarła do Radia RMF FM, było między innymi około 400 zdjęć osób podejrzanych i oskarżonych.

W 2006 roku w ciągu zaledwie tygodnia duńscy urzędnicy dwa razy gubili dokumenty zawierające poufne informacje. Najpierw pracownik wywiadu zgubił na ulicy szczegółowy plan akcji antyterrorystycznej, przeprowadzonej tydzień wcześniej w Odense. Dokument zawierał imiona i nazwiska, adresy i numery telefonów pracowników służb specjalnych oraz osobiste dane jednego z dziewięciu aresztowanych terrorystów. Przypadkowy przechodzień znalazł plan i zaniósł go do telewizji. Kilka dni później pracownik laboratorium w Kopenhadze zgubił na ulicy dokument zawierający szczegółowe informacje o chemikaliach, znalezionych podczas rewizji mieszkań aresztowanych. Raport trafił do jednej z bulwarówek.