Mogiła zmarłego w 1928 roku hrabiego, znajduje się na terenie Cmentarza na Rossie, na tzw. Starej Rossie. Urodzony w 1860 roku hrabia Rostworowski, absolwent Wydziału Architektury w Petersburgu, po latach spędzonych w Krakowie, Monachium i Paryżu zdecydował się osiąść w Wilnie. W obecnej stolicy Litwy zaprojektował m.in. wielopiętrowe domy czynszowe przy ulicy Szopena oraz na Pohulance. Jest również autorem projektu gmachu Dyrekcji Okręgowych Kolei Państwowych. Jego najbardziej znaną wileńską budowlą jest jednak wzniesiony w 1894 roku hotel St. Georges, którego budowę sam sfinansował, a następnie sprzedał go spółce obywatelskiej zachowując dla siebie jeden z reprezentacyjnych apartamentów (30 lat później to właśnie w stworzonym przez siebie hotelu hrabia zmarł na zawał serca). Hrabia Rostworowski jest również autorem projektów ok. 30 kościołów na Wileńszczyźnie.
O odrestaurowaniu mogiły polskiego architekta Czesław Okińczyc, jeden z sygnatariuszy Aktu Niepodległości Litwy, Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny Republiki Litewskiej, a obecnie doradca litewskiego premiera, zdecydował po konsultacji z prezes Społecznego Komitetu Opieki nad Starą Rossą Alicją Klimaszewską. – Pani prezes wskazała mi kilka nagrobków wymagających pilnej restauracji, z których wybrałem grób hrabiego Rostworowskiego. Dlaczego? To wybitny architekt, człowiek, który budował Wilno, zaprojektował wiele z najpiękniejszych budynków, jakie znajdują się w tym mieście – mówi mec. Okińczyc w rozmowie z „Rzeczpospolitą".
Restauracja nagrobka hrabiego Rostworowskiego będzie nietypowym prezentem, jaki doradca litewskiego premiera zafunduje sobie z okazji 60. urodzin. – Organizuję uroczystą kolację dla moich przyjaciół. Zaproszonych gości poprosiłem o to, aby zamiast wręczać mi podarki, wpłacali datki na odnowienie mogiły. Brakującą kwotę dołożę z własnej kieszeni – tłumaczy mec. Okińczyc.
Okińczyc jest absolwentem Wydziału Prawa na Uniwersytecie Wileńskim. Od 1982 pracuje jako adwokat. W 1988 roku należał do współtwórców Prawniczej Grupy Poparcia Dążeń Niepodległościowych Litwy. Był również członkiem grupy inicjatywnej utworzenia Związku Polaków na Litwie (został wówczas wiceprezesem tej organizacji).
W 1990 roku został posłem na Sejm Republiki Litewskiej, startując z komitetu Związku Polaków na Litwie. Po ogłoszeniu przez ówczesny parlament Aktu o Odrodzeniu Niepodległości Republiki Litewskiej, był jednym z trzech Polaków, którzy złożyli podpis na tym dokumencie.
