Annapurna, Nepal
Annapurna to dziesiąty co do wysokości szczyt Ziemi (8091 m n.p.m.). Położony jest na północny zachód od Katmandu. Obszar chroniony dookoła Annapurny (ACAP) jest popularnym regionem trekkingowym.
Mimo, że Annapurna należy do niskich ośmiotysięczników, ze względu na dużą rozległość masywu jest górą bardzo niebezpieczną. Jej wysokość względem otaczających ją dolin wynosi do 6 kilometrów. Opady śniegu oraz wywołane nimi zagrożenie lawinowe może uwięzić himalaistów i sprawić im trudności z powrotem do bazy.
Dane wskazują, że do 2005 roku zarejestrowano 103 wejścia na wierzchołek góry i 56 przypadków śmierci. W zachodniej części masywu znajduje się jedno z najwyższych urwisk na świecie - południowo-zachodnia ściana wierzchołka Baraha Shikhar. Ściana ta ma od 4600 do 4800 metrów, co oznacza, że jest wyższa od ściany Rupal w masywie Nanga Parbat liczącej 4500 m wysokości.
Polskie wejścia:
3 lutego 1987 roku – Artur Hajzer, Jerzy Kukuczka (pierwsze wejście zimowe)
1991 rok – Bogdan Stefko, Krzysztof Wielicki, Wanda Rutkiewicz, Ryszard, Pawłowski, Mariusz Sprutta
1996 rok – Andrzej Marciniak (nowa droga)
27 kwietnia 2010 roku – Piotr Pustelnik, Kinga Baranowska
Roczny dostęp do treści rp.pl za pół ceny
Nanga Parbat, Pakistan
Nanga Parbat to dziewiąty co do wysokości szczyt świata (8126 m n.p.m.). Nazywa się ją także "Nagą Górą".
Szczyt położony jest na zachodnim skraju Himalajów, na obszarze Kaszmiru w północno-wschodnim Pakistanie. Najwyższą częścią góry jest trapezoid z wierzchołkiem głównym o wysokości 8126 m n.p.m. i drugim pod względem wysokości wierzchołkiem od strony północnej - Północnym Ramieniem (8070 m n.p.m.). Z głównego wierzchołka odchodzą trzy granie. Wyznaczają one trzy główne ściany: flankę Rupal po stronie południowej (4500 m), północno-zachodnią flankę Diamir (3500 m) oraz północno-wschodnią flankę Rakhiot. Flanka Rupal jest obok południowo-zachodniej ściany Baraha Shikhar (7647 m) w masywie Annapurny najwyższą ścianą na świecie. To urwisko o nachyleniu powyżej 45 stopni. Dlatego też jest dla wielu himalaistów tak bardzo niebezpieczna. Na Nanga Parbat zanotowano do 2003 roku 200 wejść. Podczas zdobywania szczytu zginęło 61 wspinaczy.
Polskie wejścia:
13 lipca 1985 roku – Zygmunt Andrzej Heinrich, Jerzy Kukuczka, Sławomir Łobodziński i Carlos Carsolio (nową drogą południowo-wschodnim filarem flanki Rupal. Podczas tej wyprawy zginął w lawinie Piotr Kalmus)
15 lipca 1985 roku – Anna Czerwińska, Krystyna Palmowska, Wanda Rutkiewicz (pierwszy zespół kobiecy na szczycie) oraz Dobrosława Miodowicz-Wolf, która doszła prawie na 8000 m n.p.m.
1992 rok– Józef Goździk, Piotr Pustelnik
1993 rok – Ryszard Pawłowski, Bogdan Stefko, Mirosław Konewka
1996 rok– Krzysztof Wielicki
2007 rok – Piotr Morawski, Kinga Baranowska,
23 czerwca 2010 roku – Artur Hajzer, Robert Szymczak
2 lipca 2010 – Marcin Kaczkan
Kanczendzonga, Indie/Nepal
Kanczendzonga to drugi co do wysokości szczyt w Himalajach i trzeci co do wysokości szczyt Ziemi (8586 m n.p.m.). Położony jest we wschodniej części Himalajów, na granicy Indii i Nepalu. Najbardziej znaną ścianą tej góry jest jej południowo-zachodnia flanka Yalung (3000-3500 metrów). Kanczendzonga jest górą trudną, po Annapurnie i Lhotse zanotowano tu najmniej wejść spośród wszystkich ośmiotysięczników. Do końca 2000 roku udokumentowano 162 wejścia, śmierć poniosło 39 wspinaczy.
Polskie wejścia:
1978 rok - polska wyprawa kierowana przez Piotra Młoteckiego, a dokładnie jej dwaj uczestnicy Eugeniusz Chrobak i Wojciech Wróż, dokonali pierwszego wejścia na Kanczendzongę Południową
1978 rok - Wojciech Brański, Zygmunt Andrzej Heinrich, Kazimierz Olech zdobyli po raz pierwszy Kanczendzongę Środkową.
Styczeń 1986 roku - wyprawa pod kierownictwem Andrzej Machnika, uczestnicy: Piotr Bednarczyk, Andrzej Czok, Grzegorz Figiel, Artur Hajzer, Robert Janik (lekarz), Zdzisław Kiszela, Julian Kubowicz, Jerzy Kukuczka, Alexandra i Casimir Lorentz (USA), Marc Palten (RFN), Krzysztof Pankiewicz, Jose Luiz Pauletto (Brazylia), Przemysław Piasecki, Bogusław Probulski, Michael Skorupski (Wielka Brytania), Zbigniew Terlikowski, Krzysztof Wielicki, Ludwik Wilczyński – dokonała pierwszego zimowego wejścia.
11 stycznia 1986 roku - Jerzy Kukuczka i Krzysztof Wielicki. Podczas zdobywania szczytu zginął Andrzej Czok.
W 1992 roku na Kanczendzondze zaginęła Wanda Rutkiewicz
2001 rok - Piotr Pustelnik
W 2009 roku Kinga Baranowska zadedykowała Wandzie Rutkiewicz swoje wejście na ten szczyt. Było to pierwsze polskie kobiece wejście na Kanczendzongę
K2, Chiny/Pakistan
K2 to najwyższy szczyt Karakorum i drugi co do wysokości szczyt Ziemi. Znajduje się na granicy Chin i Pakistanu. Mimo to, Indie wciąż zgłaszają pretensje do Kaszmiru, uważając się również za administratora K2. Jest to jedyny ośmiotysięcznik dotąd niezdobyty zimą. O tej porze roku panują na nim ekstremalne warunki. Średnia temperatura w granicach -45°C - -55°C oraz wiatry o średniej prędkości 180 km/h (w porywach nawet 500 km/h).
K2 uznawany jest za najtrudniejszy ośmiotysięcznik do zdobycia. Jest niebezpieczny przede wszystkim dlatego, że trudności techniczne w drodze na wierzchołek znajdują się na nim bardzo wysoko, w okolicy 8000 metrów n.p.m. Kolejnym czynnikiem jest także wysokość góry względem otaczających ją lodowców. Są tam dwie trudne technicznie sekcje – Komin House’a i Czarna Piramida. Później wspinacze muszą zmierzyć się jeszcze z tzw. „Szyjką od butelki”, nad którą znajduje się ogromny serak.
Polskie wejścia:
23 czerwca 1986 roku – Wanda Rutkiewicz
8 lipca 1986 roku – Jerzy Kukuczka, Tadeusz Piotrowski
3 sierpnia 1986 roku– Przemysław Piasecki, Wojciech Wróż
10 sierpnia 1996 roku– Krzysztof Wielicki
14 sierpnia 1996 roku– Ryszard Pawłowski, Piotr Pustelnik
23 sierpnia 2011 roku– Dariusz Załuski
31 lipca 2012 roku – Adam Bielecki
31 lipca 2014 roku- Janusz Gołąb, Marcin Kaczkan
Zimą 2017/2018 na K2 wyruszyła Narodowa Zimowa Wyprawa na K2, celem zdobycia szczytu po raz pierwszy o tej porze roku
Dhaulagiri, Nepal
Dhaulagiri to szczyt w Himalajach środkowo-zachodnich o wysokości 8167 m n.p.m., oddzielony od pobliskiej Annapurny głęboko wciętą doliną rzeki Kali Gandaki. Różnica wysokości między szczytem Dhaulagiri a rzeką wynosi około 6000 metrów i jest jedną z największych deniwelacji górskich na świecie. Dhaulagiri jest siódmym co do wysokości ośmiotysięcznikiem. Wokół masywu Dhaulagiri prowadzi trasa trekingowa, która postrzegana jest za jedną z najbardziej wymagających tego typu tras w Himalajach.
Polskie wejścia:
18 maja 1980 roku – Wojciech Kurtyka i Ludwik Wilczyński
18 maja 1983 roku– Mirosław Gardzielewski, Jacek Jezierski, Tadeusz Łaukajtys i Wacław Otręba
21 stycznia 1985 roku – Andrzej Czok i Jerzy Kukuczka (pierwsze wejście zimowe, drogą normalną)
24 kwietnia 1990 roku – Krzysztof Wielicki (samotnie)
1994 rok – Piotr Pustelnik
1 maja 2008 roku – Kinga Baranowska (jako pierwsza Polka)
11 maja 2008 roku – Artur Hajzer i Robert Szymczak
Makalu, Chiny/Nepal
Makalu to piąty co do wysokości szczyt świata. Położony w Himalajach Wysokich, na granicy Chin i Nepalu, 20 km na południowy wschód od Mount Everestu. Jego południowa ściana ma 2500 metrów wysokości. Do końca XX wieku na wierzchołku Makalu stanęło prawie 180 wspinaczy, członków ponad stu ekspedycji. Na stokach góry poniosło śmierć 20 himalaistów, w tym trzech polskich: Andrzej Młynarczyk (1978), Tadeusz Szulc (1982) i Ryszard Kołakowski (1988).
Polskie wejścia:
1981 rok– Jerzy Kukuczka (nowa droga, północnym filarem)
1982 rok – Andrzej Czok (nowa droga, zachodnią ścianą)
1986 rok – Krzysztof Wielicki
1988 rok – Tomasz Kopyś, Ryszard Kołakowski (zginął podczas zejścia 14 października 1988 roku)
2002 rok – Piotr Pustelnik
2006 rok – Anna Czerwińska
2011 rok – Adam Bielecki, Artur Hajzer, Tomasz Wolfart
Sziszapangma, Chiny
Sziszapangma (8013 m n.p.m.) to ośmiotysięcznik na terytorium Tybetu w Himalajach Wysokich. Jest najniższym i równocześnie najpóźniej zdobytym ze wszystkich szczytów ośmiotysięcznych. Na Sziszapangmie zanotowano do 2000 roku 167 wejść. Podczas zdobywania szczytu zginęło w sumie 21 osób.
Polskie wejścia:
• 18 września 1987 roku– Wanda Rutkiewicz, Ryszard Warecki (granią północną przez środkowy wierzchołek, z trójką innych wspinaczy), oraz, nieco później tego samego dnia, Artur Hajzer, Jerzy Kukuczka (nową drogą granią zachodnią, z pierwszym wejściem na wierzchołek zachodni a dalej przez wierzchołek środkowy
• 2 października 1991 roku – Wojciech Kurtyka
• 6 października 1993 roku – Piotr Pustelnik (wierzchołek główny)
• 7 października 1993 roku– Krzysztof Wielicki (wierzchołek główny),
• 2 maja 1994 roku – Ewa Panejko-Pankiewicz (wierzchołek środkowy)
• 11 października 1996 roku – Jacek Berbeka (wierzchołek główny)[
• 21 i 22 kwietnia 1999 roku – Krzysztof Tarasewicz, Jerzy Kawiak, Marcin Miotk, Robert Wieczkowski, Jan Szulc, Piotr Henschke (wierzchołek środkowy)
• 6 października 2000 roku – Anna Czerwińska (wierzchołek środkowy)
• 1 października 2001 roku – Ryszard Pawłowski (wierzchołek środkowy)
• 10 października 2001 roku – Robert Porzycki (wierzchołek środkowy)
• 14 stycznia 2005 roku – Piotr Morawski z Włochem Simone Moro – (wierzchołek główny)
• 4 października 2005 roku – Bogusław Magrel i Adam Sikora (wierzchołek środkowy)
• 2006 roku - Piotr Snopczyński (wierzchołek północny)
• 2 października 2013 roku – Andrzej Bargiel (wierzchołek środkowy)
Gaszerbrum I, Pakistan
Gaszerbrum I jest najwyższym z grupy siedmiu Gaszerbrumów, czyli gór leżących w paśmie Karakorum. Jest także drugim, po K2, co do wysokości szczytem Karakorum. Jest to 11. ośmiotysięcznik zdobyty zimą, drugi ze znajdujących się w Karakorum. Kilka razy zjeżdżano z Gaszerbruma I na nartach. Po raz pierwszy dokonali tego uczestnicy francusko-szwajcarskiej wyprawy, którzy 27 lipca 1982 roku osiągnęli wierzchołek.
Polskie wejścia:
23 lipca 1983 roku – Jerzy Kukuczka, Wojciech Kurtyka
16 lipca 1990 roku – Wanda Rutkiewicz, Ewa Panejko-Pankiewicz
15 lipca 1995 roku – Krzysztof Wielicki, Jacek Berbeka
15 lipca 1997 roku – Ryszard Pawłowski, Piotr Pustelnik, Jacek Masełko, Józef Goździk
30 lipca 2007 roku – Paweł Michalski
25 czerwca 2008 roku – Piotr Morawski
9 marca 2012 roku – Adam Bielecki, Janusz Gołąb (pierwsze wejście zimowe)
Mount Everest, Nepal/Chiny
Mount Everest to najwyższy szczyt Ziemi (8848 m n.p.m.).Położony jest w Himalajach Wysokich (Centralnych), na granicy Nepalu i Chińskiej Republiki Ludowej (Tybetu). Przez miejscową ludność uważany jest także za siedzibę bogów. Jedynie 19 maja 2012 roku 234 himalaistów stanęło na szczycie Everestu. Rekord ten umieszczony został w Księdze Rekordów Guinnessa. Wysokość szczytu względem podnóży góry wynosi około 3700 metrów. Ściany Mount Everestu mają około 3 kilometrów wysokości. Słynna ściana Kangshung ma wysokość 3350 metrów.
