„Naprawdę chce Pan burek na uniwersytecie?” – pytał tabloid „Bild". Pytanie to kierował do profesora Dietera Lenzena, rektora Uniwersytetu w Hamburgu. Jego uczelnia – jak twierdzi Lenzen – jako pierwsza w Niemczech uregulowała w kodeksie postępowania, jak studenci mają praktykować swoją wiarę na uniwersytecie. Kodeks ma regulować „pełne szacunku i pokojowe współistnienie różnych wyznań” – powiedział Lenzen, przedstawiając 10-punktowy dokument. Kodeks nie zabrania jednak noszenia burki.
W dokumencie czytamy: „Noszenie na zajęciach części garderoby, które są motywowane religijnie, nie jest samo przez się zakłóceniem". Odnosi się to także do ubrań w pełni zasłaniających ciało (burka) czy twarz (nikab), o ile nie zakłóca to „oczywistych wymagań dotyczących wymiany naukowej lub egzaminów”. To, że Lenzen chciałby – jak sugeruje „Bild" – burek na uniwersytecie, jest „bzdurą" – komentuje rektor hamburskiego uniwersytetu. Po prostu „nie ma podstaw do wprowadzenia takiego zakazu” – tłumaczy.
Nagromadzenie incydentów
Impulsem do opracowania religijnego regulaminu nie był fakt, że ktoś wywołał oburzenie swoją garderobą. Chodziło raczej o nagromadzenie „incydentów” – mówi Lenzen. I tak na przykład salaficki kaznodzieja publicznie wzywał na uniwersyteckich korytarzach do modlitwy. Muzułmanie wywierali nacisk na muzułmanki, by nosiły chusty. A pewien młody człowiek często modlił się za głośno, błagając Jezusa o pomoc.
Jako rektor uniwersytetu Lenzen korzystał z prawa gospodarza, ale – jak mówi – przy rozwiązaniu wielu konfliktów, takich jak pytania o czas modlitwy, dochodził do własnych granic. Brakowało mu nie tylko podstaw prawnych, ale i teologicznych. Dlatego rektor powołał dziesięcioosobową interdyscyplinarną komisję, która opracowała kodeks. W załączniku do niego znajdują się szczegółowe rozporządzenia wykonawcze z konkretnymi zasadami dla uniwersytetu. Zgodnie z tym religijne święta mogą być obchodzone tylko w „pokoju ciszy”, który na hamburskim uniwersytecie istnieje już od dziesięciu lat.
