Wprowadzona przed wieloma laty do gospodarki budżetowej kategoria wydatków niewygasających (>patrz ramka) jest pożytecznym narzędziem racjonalizacji wydatków budżetowych poprzez zwiększanie elastyczności wykonania budżetu. Jednak prezentacja operacji z udziałem wydatków niewygasłych w systemie normatywnym rachunkowości budżetowej nastręczała poważnych problemów z ustaleniem metody ich ujęcia systematycznego w księgach rachunkowych i prezentacji w sprawozdawczości finansowej i budżetowej. Uwaga ta dotyczy kolejnych rozporządzeń w sprawie rachunkowości budżetowej, łącznie z aktualnie obowiązującym rozporządzeniem ministra rozwoju i finansów z 13 września 2017 r. w sprawie rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (DzU z 2017 r., poz. 1911; dalej: rozporządzenie). Wprowadzając nowe rozporządzenie w sprawie rachunkowości budżetowej nie wykorzystano szansy na uzupełnienie brakujących unormowań, jak również wyeliminowanie błędnych rozwiązań ewidencyjnych z zakresu rachunkowości wydatków niewygasłych.
