Inspektor kontroli skarbowej, z którym - jego zdaniem - wadliwie rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia, z powołaniem się na naruszenie obowiązków, domaga się przywrócenia do pracy. Pracodawca chce zapobiec temu przywróceniu. Czy musi wykazać, że byłoby ono niecelowe?
Tak. W art. 39a ust. 1 ustawy o kontroli skarbowej (dalej u.k.s.) przewidziano, że inspektorów powołuje i odwołuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej. Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi np. w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z 18 lutego 2014 r. (sygn. III PK 65/13, OSNP 2015/5/63) powołanie na stanowisko inspektora kontroli skarbowej nie oznacza jednak nawiązania (przekształcenia) stosunku pracy na podstawie powołania. Dokonane powołanie jest tylko przejawem powierzenia konkretnej osobie pełnienia funkcji organu kontroli skarbowej w ramach stosunku pracy, którego podstawą dla inspektora kontroli skarbowej - jeśli nie uzyskał mianowania w służbie cywilnej – jest umowa o pracę.
W art. 42c u.k.s. zastrzeżono, że rozwiązanie stosunku pracy z inspektorem może nastąpić tylko w przypadkach określonych w art. 42-42b u.k.s., co oznacza niedopuszczalność rozwiązania stosunku pracy w jakichkolwiek innych sytuacjach. W tym zakresie nie stosuje się regulacji kodeksu pracy (dalej k.p.) i ustawy o służbie cywilnej (dalej u.s.c.). Zgodnie z art. 42a ust. 1 pkt. 3 u.k.s. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może odwołać inspektora z zajmowanego stanowiska w razie ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków członka korpusu służby cywilnej, jeżeli wina inspektora jest oczywista. Nie może to nastąpić po upływie miesiąca od dnia uzyskania przez Generalnego Inspektora wiadomości o okoliczności uzasadniającej odwołanie. W takim przypadku odwołanie jest równoznaczne z rozwiązaniem stosunku pracy bez wypowiedzenia (art. 42a ust. 2 pkt. 2 u.k.s.).
W myśl art. 43 u.k.s. w sprawach z zakresu stosunku pracy, nieuregulowanych w u.k.s., do inspektorów stosuje się przepisy u.s.c. Natomiast zgodnie z art. 9 u.s.c. w sprawach dotyczących stosunku pracy w służbie cywilnej, nieuregulowanych w u.s.c., stosuje się przepisy k.p. i inne regulacje prawa pracy, a spory o roszczenia dotyczące stosunku pracy w służbie cywilnej są rozpatrywane przez sądy pracy.
Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w wyroku SN z 6 października 2015 r. (sygn. III PK 158/14, LEX nr 1944281), wobec nieuregulowania w przepisach u.k.s. kwestii roszczeń przysługujących pracownikowi w razie niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia, na mocy odesłań zawartych w art. 43 u.k.s. oraz art. 9 u.s.c., zastosowanie mają w tym zakresie odpowiednie regulacje k.p.
