Urzędnik państwowy jest obowiązany złożyć oświadczenie o swoim stanie majątkowym przy nawiązaniu stosunku pracy oraz na żądanie kierownika urzędu. Tak wynika z art. 17 ust. 4 ustawy o pracownikach urzędów państwowych. Obowiązek ten dotyczy wszystkich urzędników państwowych (kontraktowych i mianowanych) a nie tylko, jak to jest w przypadku członków korpusu służby cywilnej, osób wymienionych w ustawie antykorupcyjnej, czyli ustawie z 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (tekst jedn. DzU z 2017 r. poz. 1393). A zatem wszyscy urzędnicy państwowi poza pierwszym oświadczeniem majątkowym do złożenia, którego zobowiązuje ich wprost ustawa pragmatyczna kolejne oświadczenia składają tylko wtedy, gdy kierownik urzędu, w którym są zatrudnieni tego od nich zażąda.
Czytaj także:
- Jakie zachowania urzędników państwowych są niedopuszczalne
- Czy każde polecenie urzędnik musi wykonać
Ustawa nie określa przy tym żadnych przesłanek, jakimi powinien kierować się urzędnik podejmując decyzję o obowiązku złożenie oświadczenia majątkowego przez tego a nie innego urzędnika. Milczy też na temat treści takiego oświadczenia. W tym zakresie należy, zatem stosować ustawę antykorupcyjną. Zgodnie z art. 10 ust.1 tej ustawy oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego oraz objętego małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w szczególności informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego, a ponadto o nabytym przez tę osobę albo jej małżonka od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, jednostek samorządu terytorialnego, ich związków lub związku metropolitalnego mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu. Oświadczenie to powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia funkcji w spółkach lub spółdzielniach, o których mowa w art. 4 ustawy antykorupcyjnej.