Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Józef Forystek: Odmowa zwolnienia od opłaty od apelacji
W modelu postępowania zażaleniowego jest zasada tzw. zażaleń poziomych.
Z wnioskiem o zwolnienie od opłaty sądowej od apelacji może wystąpić każda ze stron, która pragnie zaskarżyć niekorzystny dla niej wyrok. Złożenie takiego wniosku wraz z apelacją umożliwia skarżącemu uzyskanie zwolnienia, względnie przesunięcie terminu uiszczenia opłaty co najmniej o kilka tygodni. Apelujący zyskuje więc odpowiedni czas na zgromadzenie środków finansowych na opłatę.
Do 7 listopada 2019 r. wniosek ten jeśli był złożony razem z apelacją rozpoznawany był w postępowaniu międzyinstancyjnym przez sąd pierwszej instancji. Na postanowienie o odmowie zwolnienia od opłaty od apelacji przysługiwało zażalenie do sądu drugiej instancji i było zwolnione od jakichkolwiek opłat sądowych.(art. 95 ust. 2 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, dalej u.k.s.c.). Ewentualny obowiązek uiszczenia opłaty sądowej od apelacji powstawał dopiero z chwilą doręczenia odpisu postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie złożonego zażalenia. W przypadku prawomocnego oddalenia wniosku przewodniczący wzywał stronę do uzupełnienia braków fiskalnych apelacji w terminie tygodniowym. Wtedy też pojawiało się niebezpieczeństwo spóźnienia z uiszczeniem tej opłaty, gdy strona była zastępowana przez adwokata lub radcę prawnego, albowiem w takim przypadku tygodniowy termin do uiszczenia opłaty od apelacji zaczynał biec już od daty doręczenia postanowienia sądu drugie instancji (art. 112 ust. 3 u.k.s.c.), bez odrębnego wzywania przez przewodniczącego do uzupełnienia braków apelacji. W związku z tym zdarzały się przypadki, gdy profesjonalni pełnomocnicy o tym zapominali, a w konsekwencji apelacje były przez sąd odrzucane.
Pozostało 86% artykułu
