Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Katarzyna Dąbrowska: Ile wolno prokuratorowi
Sąd Najwyższy opowiedział się przeciw praktyce stosowania ustawy o praniu pieniędzy i terroryzmie.
W Izbie Karnej Sądu Najwyższego zapadła właśnie bardzo istotna uchwała (sygn. akt: I KZP 1/21) dotycząca praktyki stosowania art. 86 ust. 13 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu – a dokładnie możliwości uznania środków zgromadzonych na rachunku bankowym za dowód rzeczowy, gdy pierwotnie środki te zostały zablokowane na sześć miesięcy w związku z podejrzeniem prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu i nie przedstawiono zarzutów posiadaczom rachunków bankowych. Uznając, że art. 86 ust. 13 ustawy musi być interpretowany w sposób ścisły i stanowi gwarancję dla posiadacza rachunku, stron wstrzymanej transakcji, a także iż środki zgromadzone na rachunku bankowym nie mogą być uznane za dowód rzeczowy, Sąd Najwyższy dał podstawę do ukrócenia częstej praktyki organów ścigania, akceptowanej przez sądy rejonowe, która sprowadzała się do długotrwałego uniemożliwienia dysponowania środkami finansowymi przy braku przedstawienia zarzutów.
Pozostało 81% artykułu
