Stabilność prawomocnych orzeczeń sądowych i ostatecznych decyzji administracyjnych jest jednym z atrybutów państwa prawa. Dlatego też bezterminowa możliwość stwierdzenia nieważności decyzji, zwłaszcza z przyczyny tak pojemnej, a tym samym i niejednoznacznej jak „rażące naruszenie prawa" (zawarte w art. 156 § 1 pkt 2 kodeksu postępowania administracyjnego) była od dawna krytykowana.
Krytycy takiego stanu rzeczy podnosili, że niezależnie od nieprawidłowości postępowań, zwłaszcza tych dotyczących nieruchomości warszawskich, stwierdzenie nieważności decyzji po kilkudziesięciu latach jej obowiązywania godzi w pewność stosunków społecznych nią uregulowanych, niosąc niebezpieczeństwo destabilizacji porządku prawnego.