Reklama
Rozwiń

Tomasz P. Terlikowski: In vitro, bioinżynieria – po pierwsze, nie szkodzić

Odpowiedzialność za to, co się robi, pozostaje jedną z kluczowych kategorii myślenia moralnego. A dotyczy ona nie tylko wyborów jednostkowych, odnoszących się do naszego indywidualnego życia, ale także etyk szczegółowych, ze szczególnym uwzględnieniem etyk medycyny. I nie chodzi tylko o to, by ocenić bezpośrednią korzyść danego rozwiązania, danej techniki, ale także o to, by spróbować również ocenić (a odpowiedzialność za nasze czyny dotyczy nie tylko ich bezpośrednich, ale także pośrednich długofalowych skutków), jakie mogą być efekty naszego działania w dalszej perspektywie.

Publikacja: 14.06.2019 17:00

Tomasz P. Terlikowski: In vitro, bioinżynieria – po pierwsze, nie szkodzić

Foto: Fotorzepa, Rafał Guz

Doskonale ten problem widać w przypadku rozmaitych technik bioinżynierii, modyfikowania genomu ludzkiego czy powoływania osób ze zmodyfikowanymi układami genetycznymi. Ostatnio głośno było o „odkryciu", czy może lepiej powiedzieć „osiągnięciu", chińskiego uczonego He Jiankui, który próbował stworzyć u bliźniąt mutację genetyczną mającą uniemożliwić w przyszłości zakażenie wirusem HIV. Kłopot z tą mutacją polega tylko na tym, że według innych uczonych z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley mutacja taka zwiększa prawdopodobieństwo śmierci między 41. a 78. rokiem życia o 21 proc. Uczeni przeskanowali ponad 400 tys. zapisów zawartych w brytyjskiej bazie danych UK Biobank i stwierdzili, że osoby, które miały dwie zmutowane kopie genu (a ona właśnie miała chronić przed HIV), umierały znaczenie częściej we wspomnianym okresie życia niż osoby z jedną lub bez takiej kopii.

Już za 19 zł miesięcznie przez rok

Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.

Subskrybuj i bądź na bieżąco!

Plus Minus
Chaos we Francji rozleje się na Europę
Plus Minus
Podcast „Posłuchaj Plus Minus”: Przereklamowany internet
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Joanna Opiat-Bojarska: Od razu wiedziałam, kto jest zabójcą
Plus Minus
„28 lat później”: Memento mori nakręcone telefonem
Plus Minus
„Sama w Tokio”: Znaleźć samą siebie