Prawdziwe wybory Szymona Hołowni

Start Szymona Hołowni w wyborach prezydenckich (a przynajmniej jego zapowiedź) to świetna okazja, by zadać kilka pytań na temat tego, jaka może i powinna być rola aktywnych katolików w polityce państwa. I nie chodzi mi o to, by w jakikolwiek sposób oceniać samą kandydaturę (prywatnie lubię Szymona, cenię wiele elementów jego działalności, z innymi się nie zgadzam, a do tego uważam, że nie ma on najmniejszych szans w wyborach), ale o to, by zastanowić się, dlaczego katolicy – choć nadal stanowią największą mniejszość w przestrzeni publicznej w Polsce – stracili zdolność władania własną agendą tematyczną czy choćby własnym językiem, a decydują się wyłącznie na przyklejanie się do agendy innych?

Publikacja: 13.12.2019 17:00

Foto: Fotorzepa, Sławomir Mielnik

Tomasz Terlikowski

Mowa nie tylko o Hołowni, który za swoją uznał agendę dialogu, porozumienia, zasypywania podziałów, ale także o części katolików, którzy za swoją, by nie powiedzieć za jedynie katolicką, przyjęli agendę politycznych ugrupowań. Jedni – Prawa i Sprawiedliwości, z naciskiem na walkę z układem, nawet za cenę rezygnacji z obrony życia, inni – Konfederacji, która za katolickie uznaje postawy wykluczające migracje czy promujące budowę państwa i społeczeństwa monoetnicznego, co za katolickie trudno uznać. Istotne pozostaje pytanie, dlaczego wciąż nie udało się – ponad podziałami politycznymi – zbudować agendy tematycznej, która wspólna byłaby dla wszystkich wierzących katolików (a mam wrażenie, że szerzej dla ogromnej większości ludzi wierzących, niezależnie od tego, czy są protestantami, prawosławnymi, Żydami czy muzułmanami)? Dlaczego uznajemy, że świeckie ideologie, kierunki polityczne są ważniejsze niż kilka fundamentalnych kwestii, które mogą i powinny łączyć wierzących?

Już za 19 zł miesięcznie przez rok

Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.

Subskrybuj i bądź na bieżąco!

Subskrybuj teraz! Zaloguj się

Początkowo Donald Trump (na zdjęciu) zdawał się mieć więcej cierpliwości do Władimira Putina niż do

Plus Minus

Michał Szułdrzyński: Donald Trump, Ukraina i NATO. A co, jeśli prezydent USA ma rację?

Czy brutalność i kaprysy amerykańskiego prezydenta to na pewno największe zagrożenie dla Europy?

Materiał Promocyjny

25 lat działań na rzecz zrównoważonego rozwoju

Odpowiedzialny biznes przechodzi kolejną ewolucję związaną z nowymi wymaganiami regulacyjnymi. Tym razem celem jest strategiczna transformacja pozwalająca na skuteczną ochronę środowiska i praw człowieka. Jak odpowiedzieć na te wyzwania?